De Gids. Jaargang 121

[p. 129]

Dolf Verspoor

Tous les boutons
de ta maison
naissent en moi
au bout des doigts.
Tes extérieurs
dilatent mon coeur.
Droit, en pleine rétine,
le couloir se dessine.
Contre mon épiderme
la porte se défend.
Mon front coupe ton plan.
J'ouvre. Et nul ne referme.

Alle deurknoppen
van uw huis
liggen geschapen
in mijn vingertoppen,
uwe uitwendigheid
ligt in mij uitgebreid.
In het verlengde van
mijn oogas ligt de gang.
Tegen mijn vlakke hand
spant de deurspant.
Mijn voorhoofd snijdt uw ruit.
Ik open en niemand sluit.