De Gids. Jaargang 121

[p. 126]

Dolf Verspoor
Vier Achterberg-vertalingen

Tant que la pluie tombe entre toi et moi
elle abolit le temps et les distances
et désincorporée de sa substance
toute forme perçoit son au-delà.

L'estompé des linceuls prend peu à peu
figure. Un ordre inverse arrive, éclate.
Je vois tes yeux incandescents. Il pleut.
Ma tête est calme au creux de tes mains moites.
Ne repars plus. Ou partons tous les deux.

Terwijl het regent tussen u en mij
is elke afstand bezig te vermind'ren.
Ieder figuur aanschouwt zijn overzij
zonder zich door de stof te laten hind'ren.

En vage sluiers nemen omtrek aan.
Een omgekeerde orde is op handen.
Ik zie uw ogen in de regen branden.
Om mijn gelaat liggen uw natte handen.
Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.