De Gids. Jaargang 120

[p. 136]

W.A. Braasem en Ed. Hoornik
Scheppingszang

Hij was er - Taaroa was zijn naam.
Hij stond alleen in de ruimte:
nergens aarde, nergens hemel,
nergens zee, nergens mensen;
geen echo klinkt als Taaroa roept.
Hij roept naar het oosten - geen antwoord.
Hij roept naar het noorden - geen antwoord.
Hij roept naar het westen - geen antwoord.
Hij roept naar het zuiden - geen antwoord.
In zijn eenzaamheid verandert hij zich in
de aarde.
De boomwortels - het is Taaroa;
de rotsen - hij is het;
Taaroa: de zeestranden;
Taaroa heeft hij zich genoemd:
Taaroa: de klaarheid;
Taaroa: de kiem;
Taaroa: de oorsprong van alles;
Taaroa: de onvergankelijke;
Taaroa: de machtige;
Taaroa: schepper van het heelal,
het groot en heilig heelal,
de schelp waar Taaroa in rust.
Zijn adem brengt het tot leven
in schoonheid en regelmaat.

(Polynesiërs - Tahiti)