De Gids. Jaargang 120

[p. 127]

Makhali Phal (Indo-China)
Boodschap
(Fragmenten uit ‘Chant de paix’)

In het derde jaar, glorieuzer dan de regering van de Maan, in het derde jaar der heerschappij van Monivony de Doorluchtige, zoon en opvolger van Sisoweth de Vrome, de vijftiende dag van de volle maan in de maand van Pissakh, verhief zich het volk Khmer om te doen herrijzen het Woord van Boedha, het Woord dat sliep in de urnen met de zielen der gestorvenen, het Woord dat verdronken was in de wateren van de Mekong met de gebeenten der voorvaderen,
Het Woord dat bedolven lag onder het mos en de lianen
des wouds, het woord dat beweend werd door de klagende winden
van Siam tot Laos, van Birma tot Ceylon, van Cambodja tot China;
het Woord van de Vrede,
het Woord dat bevrijdt van de Hartstocht,
het Woord dat bevrijdt van het Lijden,
het Woord dat bevrijdt van Reïncarnaties,
het Woord van Medelijden,
het Woord van Barmhartigheid,
het Woord van Liefde,
het Woord van Boedha Gotama.

En het hele volk Khmer als één man verhief zich
Achter de Koning en zijn Zonen
En zijn offerdienaars en zijn astrologen en zijn hoogwaardigheidsbekleders
En zijn asketen
En zijn danseressen
En de bewakers van de koninklijke sabel;
En het hele volk Khmer verhief zich achter zijn Koning
Met het gezicht naar het Oosten;
Achter zijn Koning met het gezicht
naar het Westen.
Heel het volk Khmer verhief zich met zijn zuivere ziel van Angkor,
Heel het volk Khmer verhief zich met de ziel van een wijs volk,
het volk van Boedha,
het majestueuze volk van Jayavarman VII;
heel het volk Khmer verhief zich voor jullie monsterachtige
tweelinggezichten

[p. 128]

 

O Azië van nu

 

O huidig Europa.

 

O Europa, o Azië,

 

Bedroefde tweelingzusters, waarheen?

 

De avond van zilver valt,

 

De ziel van de wereld slaapt in.

 

 

 

De goden strekken zich uit op platte gongs om te sterven,

 

De schoonheid strekt zich uit op een grote gong om te sterven

 

En naast haar liggend op een kleine gong van zilver

 

Sluimert de ziel van de wereld in.

 

 

 

O Europa, o Azië, bedroefde tweelingzusters,

 

De goden strekken zich uit om te sterven op platte gongs.

 

 

 

O Europa, o Azië, bedroefde tweelingzusters,

 

Welke zielen, buffels of mensen,

 

Gekluisterd of zonder grenzen, loeien aan de offerpalen?

 

 

 

De avond van zilver valt,

 

Voordat het heelal inslaapt

 

Ziehier het kleine volk van Khmer

 

Dat in zijn hart draagt het Woord van Boedha.

 

 

 

(Vert. Sybren Polet)