De Gids. Jaargang 120

[p. 116]

Attila József (Hongarije)
Sinds je weg bent

Sinds je weg bent, zijn hier de emmer,
de melk, de steel van de bijl koeler,
de omgehakte boom valt dof
neer en blijft wit liggen. Op de

botte aarde verkleedt zich de wind,
in haar haast verstijven haar verwarde handen,
ze laat van haar borst de takken vallen,
verwoed valt het breekbare blad.

Och, ik dacht, ik was al in lauwe vallei,
waar je borsten mij tegen Noord en Zuid
beschermden, uit mijn haren de ochtend rees
en op mijn zolen de avond blonk!...

Ik zit mager en kijk hoe je bloeit,
wereld, bloem van dorre distel, verwijdering.
In je blauwe bloesem verast de hemel;
Langzaam bedekt mij grijze schemering.

(Vert. A. Kibédi Varga)