De Gids. Jaargang 120

[p. 112]

Gunnar Ekelöf (Zweden)
De Zweedse service-democratie

In verband met de estetische eis
(welke eveneens is de eis der doelmatigheid)
hebben de architekten de wolken gevierkant.
Boven de wilde bossen rijzen zo de voorsteden.
Hoog over de bergkammen rijen zich de wolkenkubussen
diep spiegelend in de niets vermoedende woudmeren
geweldige files van leegte
onderlijnd door het mooi rode neon van zonsondergangen.
Daar spelen in zorgzaam gezeefde cumulushopen hygiënische kinderen
(nimmer beroerd door mensenhanden)
terwijl in roterende parasollen om hen heen
streng gesalarieerde gemeentekinderjuffrouwen zweven.
Elke dag wordt het avond en sexloze vitaminearbeiders
zwermen jaarsgewijs volgens collectieve arbeidsovereenkomst naar huis
om te privé-leven. Svea, koningin der hormonen
zorgvuldig bewaakt door vertrouwenwekkende uitsmijters.

En het wordt nacht en stil. Alleen de vuilnishelikopter
snort op z'n dooie gemak van deur naar deur
bestuurd door een toekomstige outcast, een anarchist en dichter
levenslang gedoemd alle fantasievuil te ruimen.
Hij lijkt van verre wel een reusachtige nachtvlinder
zoemend voor morgen's tros van pure kamperfoelie
hoog, o hoog boven vriendelijk sportieve vegetariërwouden
waarin nooit meer een enkele landloper landloopt.

(Vert. Amy van Marken-Sybren Polet)