De Gids. Jaargang 120

[p. 4]

Herman van den Bergh
Een smaak van as...

Een smaak van as is in de zomerlucht,
is in de heldre nacht met al haar sterren,
een grijze smaak van as in 't bloemenfeest
als in de stoet der kleurige lantarens.
Ge hebt braaf spreken vriend, van rechte daden,
van 't schoon der wereld dat door niets verduisterd,
door niets bezoedeld wordt, van poëzie
wier lust is smart het masker af te rukken
en te verkonden 't naadrend rijk der goedheid,
het tijdperk van de mens - hoe wil 'k u volgen!

Maar smaak van as is in de grote lucht
van dag en avond, in het spel van kindren,
in de vergaderzaal, de volle kerk,
in al wat werkt en wat geboren wordt.
Wij proeven met de tepels van de tong
een dood, die niet een onvervreemdbaar lot
een stil bezit van elk is ongedeeld,
maar die voorbij het einde ons communieert,
ons zal verneedren in laffe gemeenschap
en instee deernis, broederzorg te laten,
verschrikking zijn zal van een blind moment
uitwaaierend op zijden vleermuisvlerken:
dood die geschud door dreun van 't motorbrein
dat aan het schakelbord van ver-geleide
wolken zit, opstijgt in gaspaddestoel,
zich heenlegt over alle hemels, neergaat
in as, en ogenwijde aanbidding eist
omglansd door de monstrans van giftge stralen.

Niet 't leven, onze dood is ons bedreigd:
de zuster van wie tot de vogels preekte,
de goede dood der elegisten. Wij
huiveren op de richel van ons zijn,
al onze adieus zijn nutteloos en zot
en onze zakdoeken vergeefs gedrenkt
in pijn die koopsom voor een toekomst was.

[p. 5]

 

Zet uw wolfstanden in uw zakdoek vriend,

 

scheur het uiteen en schreeuw de sterren aan

 

maar weet, dit aardse spel rent naar zijn slot.

 

Alleen angst zelf die 't laatste leven is

 

kan hoeden dat wat leefde nooit bestond

 

en dat herinnering aan wat de aarde schiep

 

nog enkel grimlacht uit de stalen kloof

 

van enige onvast siddrende planeet

 

aan andre hemel.

 

O dat de angst gebod zij

 

terug te geven onze blanke dood,

 

de samenheid van 't einde te verdelgen

 

 

 

en licht te slaan waar onze schaduw viel.