De Gids. Jaargang 90

[p. 283]

Gedichten.

De lange en vale aangezichten
Der doode boeken zijn de schrik
Van de verliefden en verlichten,
Van alle zwervers zooals ik,

Die doen alsof zij niet meer weten
Dat zij ze, ééns, hebben bemind:
De zin is tot den draad versleten,
De woorden hangen op den wind; -

En God verklaart ons méér van 't heden
In 't lied der lijsters - het is Mei! -
Dan in het oeuvre van Van Eeden
En 't heele dichtwerk van Verwey.

Zoo zonder veel te spreken reizen,
Buiten den waan van ruimte en tijd,
De schaamtelooze en luie wijzen
Van heerlijkheid tot heerlijkheid. -

Wij kregen onze warme zinnen,
Wij kregen onze lieve lust
Om zonder mate te beminnen
Om te begeeren zonder rust:

[p. 284]

 

Daarboven is meer blijdschap over

 

Eén bittre godvergeten zoen,

 

Dan om de schittring en 't getoover

 

Van 't allerkunstigste pantoen;

 

 

 

Want in de blinde boekencellen

 

Worden de kindren Gods vermoord

 

Vóór dat zij ons konden vertellen

 

Hoe zij verleid zijn en bekoord.

 

 

 

Al 't drukwerk is vergif, bedrog;

 

Koopt u alléén - het is nu tijd! -

 

Een spoorboekje.... èn den Bijbel nog,

 

Voor alle zekerheid.

[p. 285]

Meiregen.

 

Zoo half verborgen en geheel vergeten

 

Bestaan wij als het onaanzienlijkst kruid,

 

Onvindbaar onder de gebogen breedten

 

Waar 't land voorzichtig aan den hemel sluit.

 

 

 

De drift om te gedijen en te stijgen,

 

Om, sterker dan de wezenlooze tijd,

 

Ons eigen deel van de eeuwigheid te krijgen

 

Is heel den zin van onze aanwezigheid:

 

 

 

Een kort verlangen en een traag vergaan

 

Waarmee wij de aarde warm en vruchtbaar maken

 

Voor 't nieuw gewas dat op ons veld zal staan

 

Trillend van lust om aan het licht te raken.

 

 

 

Wij zijn de kern van duizend verre vormen

 

Niets gaat verloren en niets is gering....

 

O ziel, in deze lauwe lentestormen

 

Kent gij een lied, houd goeden moed en zing:

 

 

 

Meiregen maak dat ik grooter word,

 

Grooter word;

 

Groot worden wensch ik zoozeer!

J. Greshoff.