De Gids. Jaargang 90

[p. 41]

Verzen.

De voorteekenen.

Soms was zij heel den dag met zichzelve alleen.
langzaam boog zij zich dan af naar den wand
en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen
achter, wachtende of zij wel keeren zou uit dat land. -

later keerde zij dan, maar zij was zoo doordrenkt
door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glanzen,
dat hij zich door haar kussen verraden vond, en zich, gekrenkt
door de teederheid van haar machteloos en vermoeid erbarmen
langzaam uit de angst van haar tengere armen bevrijden moest.

[p. 42]

De overtocht.

I.

De eenzame zwarte boot
vaart in het holst van den nacht
door een duisternis, woest en groot
den dood, den dood tegemoet.

ik lig diep in het kreunende ruim,
koud en beangst en alleen
en ik ween om het heldere land,
dat achter den einder verdween
en ik ween om het duistere land
dat flauw aan den einder verscheen.

die door liefde getroffen is
en door het bloed overmand
die ervoer nog het donkerste niet,
diens leven verging niet voorgoed;
want de uiterste nederlaag
lijdt het hart in den strijd met den dood.

o! de tocht naar het eeuwige land
door een duisternis, somber en groot
in de nooit aflatende angst
dat de dood het einde niet is.

[p. 43]

II.

Mutual forgiveness of each vice, Such are the gates of Paradise.
BLAKE

Ik lig niet meer alleen in het ruim.
de dood heeft mij samengelegd
met het teedere witte kind
dat ik eens in den verren tuin
onuitsprekelijk heb liefgehad.

nu zullen wij samen vergaan.
haar stem in de duisternis zegt:
neem mijn hand, het donker is koud.
neem mijn hand, het donker is groot...
die de liefde niet samen houdt
worden éen in de angst voor den dood.

in een weerlicht verblind en onthuld
grijpt een mond een bevenden mond
en een leven van lust en schuld
wordt wit in die duistere stond
waarin alles te niet wordt gedaan:
angst en bloed, hoovaardij en lust,
en mijn trotsche purperen naam
wordt smetteloos uitgewischt
met haar zuiveren sneeuwwitten naam....

nu zijn wij bijna vergaan
- is dat licht daar het Paradijs?
nu zijn wij bijna vergaan
- is dan alles voorgoed voorbij....?

H. Marsman.