De Gids. Jaargang 90

[p. 43]

Weerzien.

Ik zie U aan en kán het niet gelooven.
Nog zijn Uw oogen scheemrig van den dood.
Ook dit is nieuw: Uw glimlach en het doove
Gebaar, nu, van Uw handen in Uw schoot.

Warm komt het middaglicht naar binnen stralen,
Als vroeger zitten wij hier weer tezaêm,
Als vroeger hoor 'k Uw stille stem verhalen,
De oude seringengeur waait door het open raam.

Alleen - waarom wordt het onstuimig-wilde
Slaan van mijn hart zoo vreemd beklemd en bang?
Gij ziet mij aan - Uw blik is ver gebleven
En als van een die al naar ander leven
Op weg was en, hier terug, nu in de milde
Lucht van deze aarde niet meer aadmen kan.

Jo Landheer.