De Gids. Jaargang 90

[p. 346]

De verliefden.

Aan D.T.

Achter haar schaduw ademen nachtzwaar de landen,
Bloemen ontbloeien langs schouders, aan 't donker ontbloot;
Hunkerend dalend mijn mond tot den droom van haar handen,
Kussend, en kussende terugzinkend diep in haar schoot.

Stormwind ontvoert ons; verre brandingen zingen;
Wolkenrondingen roeren haar heenzwervend aan;
Rond harer oogen verrukking in roekeloos kringen
Sterren, die lachend door 't spelen der vingeren gaan.

O roode mond, waarvan de avonden zongen!
Oogen, waar aller verten verlokking verglijdt!
Borst, door dauwzware aardegeuren omdrongen,
Hemelend over uw hart, dat bonst in zijn heimelijkheid...

A. den Doolaard.