De Gids. Jaargang 74

[p. 375]

Beiaard-concert.

Nu lijkt het reitje een kloostertuin

waar zwarte vijvers rillen,

en oude linden, kruin aan kruin,

zoetrokig ritseltrillen.

In effen lucht hangt koud de maan,

en schaarsche sterren glimmen.

Dofbruin op avondpurper staan

de dak- en gevelschimmen.

Hoog, albeheerschend, rank schoon stomp,

met kant omsluierd, donkert

de zwaar-omschoorde torenromp

waarin een lichtoog flonkert.

Bing, bang!... Twee tonen, vol en rond,

gaan door de fluisterstilte,

warme ademtocht uit klokkenmond

in huivrige avondkilte.

Nog ronkt het uit,... daar steigert zwaar,

door gaten en door spuien,

een felle bortelende baar

van moll'ge bronsgeluien.

[p. 376]

 

En baren stuwen baren meê,

 

't slacht raatlen, stormen, loeien,

 

het zwelt tot ééne klankenzee

 

wier waatren ver vervloeien,

 

 

 

maar 't klotst weer aan, de ruimte door,

 

en dondert, zwalpend, deinend,

 

een wilde hymne, een machtig koor,

 

een klaaglied, dof en schrijnend.

 

 

 

Nog één akkoord, met vaste vuist

 

het speeltuig barsch ontwrongen...,

 

nu is 't of belgerinkel ruischt,

 

of klare vooglen zongen.

 

 

 

En stijgend, stijgend, klinkt het uit,

 

ter hoogste hoogte wanklend,

 

tot hel een laatste vuurpijl spuit,

 

zacht berstend henenspranklend.

 

 

 

* _* *

 

 

 

Was 't droom?... Weer lijkt het reitje een tuin

 

waar zwarte vijvers rillen,

 

en oude linden, kruin aan kruin,

 

zoetrokig ritseltrillen.

Herman Baccaert.