De Gids. Jaargang 74

[p. 553]

Verzen.

Passie.
1.

Lijk zeegebruis van nabije stranden,
Lijk windgesuis over droomende landen,
Lijk looverruischen van reuzige boomen,
Zóó is het gekomen.

Als 't opwaarts walmen van bloemengeuren,
Als rein vervloeien van teere kleuren,
Als golving van sluiers om ranke leest.
Zóó is het geweest.

Lijk 't schuwe vlieden van schichtige hinden,
Lijk stormend gieren van woelende winden,
Lijk woest geschreeuw van krijschende horden,
Zóó is het geworden.

Als pijnlijk rimplen van spieglende meiren,
Als loome rust op voorbij begeeren.
Als weeïrinnren van dierbre dooden,
Zóó is het gevloden.

[p. 554]

2.

Nu is mijn ziel gelijk een ledig huis,
een vredig bedehuis,
waarin nog wierookgeuren hangen
van nauw voorbijgegaan verlangen.

Waarin nog stille wijding zweeft,
die mij hergeeft
mijn liefd' na loutring van begeeren,
na bange vlucht in vreemde sferen.

[p. 555]

Wilde bloemen.

Zooals een kind, dat wilde bloemen gaarde,
en plukte en plukte, zonder onderscheid
van kleur en vorm, van frisch en dor, verleid
door d'overvloed, en telkens nieuwe ontwaarde,

maar eindlijk, met het schortjen uitgespreid
naar huis toe snelt, om de zorgvol gespaarde
bloemen te schikken tot een ruiker, maar de
verwelkte en dorre wegwerpt zonder spijt,

zóó wil ik alle erinnering van haat
en bitterheid uit mijne ziel verdrijven;
gevoelende, dat zóó alleen zal blijven
bloeiende schat van blanke zielebloemen,
waarin uw liefde, o Liefste, schoonst te roemen,
als onverwelkbre bloem te prijken staat.

Herman Middendorp.