De Gids. Jaargang 74

[p. 359]

Verzen.

De lentesterren kijken zoo blij.
Zij weten alléén een geheim van mij.

Zij weten, dat eens in het meer van mijn ziel
Een zilveren schitterster nederviel.

Het was, als nu, in een lentenacht.
- Zoo làng had ik vergeefs gewacht. -

Het wijde meer lag effen uit.
De lucht was luw en zonder geluid.

De witte meeuwen waren ter rust,
De meeuwen, die het zongoud kust.

Alleen de sterren hebben bespeurd,
Dat toen een wonder aan mij is gebeurd.

En nu verbergt mijn blauwe ziel
Het licht, dat eens uit den hemel viel.

Maar over het meervlak een zilveren schijn
Vertelt, dat iets moois in de diepte moet zijn.

De lentesterren kijken zoo blij.
Zij weten alléén een geheim van mij.

[p. 360]

Najaarsavond.

 

Schimmen-witte weedom-vormen

 

Rijzen uit de najaarsstormen,

 

 

 

Komen in de schemertijden

 

Door de deuren binnenglijden,

 

 

 

Ritselen met sleepgewaden,

 

Of ze alom en nergens traden,

 

 

 

Zuchten zacht, alsof ze zingen,

 

Zingen doode erinneringen,

 

 

 

Zingen van verlaten zwerven,

 

Van een eeuwig-angstig derven

 

 

 

Voor de moede, bleeke blinden,

 

Die maar tasten en niet vinden...

 

 

 

Schimmen-witte weedom-vormen

 

Rijzen uit de najaarsstormen.

 

 

 

Hendrika Boer.