De Gids. Jaargang 74

[p. 356]

Liederen.

Helder. de beek en ver de bron,
Waaruit zij schitterend ontspruit.
Hier vloeit zij vlak, zonder geluid,
Doorschenen van de zachte zon.

Schaduw en grijze schemering
Van waterwilg en 't oeverriet.
Zij spiegelt weder, wat zij ziet
Met inniger vertedering.

Hemel in herfsttijd diep en bleek
Boven het wijde land gebogen.
En dieper zien mijn verdiepte oogen
Hemelspiegeling in de beek.

Het smalle water, stil bereid,
Weerspiegelt wijl het peinzend vliet,
De hooge zon en 't hoog verschiet
Van der heemlen oneindigheid.

[p. 357]

 

Mijn ziel als water van de beek

 

Arm en van wat troebelde ontdaan,

 

Vreugden en smart, wordt rijker aan

 

Schoonheid uit hemelverre streek.

 

 

 

Mijn ziel werd helder. Zij vervliet

 

Als water zonder rimpeling,

 

Spiegelende in licht-tinteling

 

Schat, die zij schoon en verre ziet.

[p. 358]

Sluimerende knaap.

 

Wonder van schoonheid, sluimerende knaap

 

Ik kwam u wekken, maar toch denkend, dat

 

De lichte zon u reeds opgewekt had,

 

En ziet: ik vond u wonderschoon in slaap.

 

 

 

En togen droomen door uw kalme ziel

 

Zoo zacht ontroerend, dat een glimlach boog

 

Open uw mond en uw licht-sluimrend oog

 

Trilde in het licht, dat zonnig binnenviel.

 

 

 

Jongen, wat roerde uw ziel zoo wijd en klaar?

 

Uw slanke hand bleef roerloos op het dek,

 

Uw andre hand, rondom de bloote nek

 

Streelde de weelde van uw zonnig haar.

 

 

 

Uw adem waaide weg met licht gerucht,

 

De droom bloosde uwe wangen donkerrood.

 

Wat droomt gij toch, jongen? Door mijn ziel vlood

 

Daar gij zoo schoon zijt, eene zachte zucht.

 

 

 

Jacob Israël de Haan.