De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
AuteursrechtvrijHier prijst de gheestelijcke Bruydt ofte Christen ziele haeren Bruydegom.Myn herteken gheeft soo menighen sucht:
Mijn ooghskens sterren in die lucht
Tot mijn Lief die woont daer bouen:
Mocht ick een vrken by hem maecken breucht
Daer hem die Enghelen louen.
Hy heeft twee vriendelijcke ooghskens klaer,
Daer schiet hy mede der minnen strael,
Maer selden komt hy daer buyten:
Sijn Enghelkens singhen in zijnen zael,
Op herpen en op luyten.
Sijn voordekens zijn seer amorens:
Sijn aenschijn is seer gracieus,
Hoe en soudemen hem niet minnen:
Hy maeckt mijn ziel coragieus,
Als hy my aenspreeckt van binnen.
Sijn lippekens root als een crial:
Sijn kinne lanck van maeten smal:
Sijn tanden zijn als yvooren,
| |
[pagina 325]
| |
Sijn voorhooft blincket als Cristal,
Als Albasteren zijn zijn ooren.
Sijn wanghskens die zijn seer sanguyn:
Sijnen neuse blinckt als een robijn,
Veel klaerder dan saffiren:
Van wesen is hy seer vriendelijck,
En soeckens van manieren.
Wat wil ick segghen van zijn habijt,
Ten is noch siluer noch goudt ghelijck,
Maer klaerder dan die Sonne,
Het betaemt wel zijnder edelheydt,
Want 'tis een Conincx sone.
Ghelijck een goudt soo blinckt zijn haer,
Soo gaet hy onder der maechden schaer,
Maer niemandt zijns ghelijcke:
Die stemmen die klincken daer alsoo klaer,
Sy singhen daer goede Musijcke.
Die Seraphinnen branden altijdt:
Sy en gheuen der minnen gheen respijt:
Sy worden van hem ontsteken:
Sy aenschouwen die Godtheydt alle tijdt,
Nochtans blijft sy hun onbegrepen.
Sy worden daer al van Godt versaet,
Die hier de werelt hebben versmaet
Met allen haer loose treken:
Sy zijn soo vol van soeticheydt,
Sy en konnens niet wtspreken.
|
|