De gheestelycke vryagie

Hier volght een dancksegginge van de Bruydt, ende een volkomen ouergheuen haers selfs in den alderliefsten wille van haren Bruydegom: naerdemael sy meer van hem verlicht ende versekert is van zyne Goddelijcke teghenwoordicheydt in haer seluen.

De 35. Figure.

⁺ O Heere Iesu Christe, mijnen Godt, mijnen Schepper, mijnen Verlosser, mijnen Saelighmaecker: ick bidde v ootmoedelijck door de verdiensten van uwe H. menscheydt, welcke ick nv uwen onweerdighen (dienaer oft dienersse) in v H. Sacrament ontfanghen hebbe: laet toch nv, ende altoos uwe heylighe Godtheydt in my ende door my schijnen, ende verdrijft wt my al dat v in my mishaeght, ende werckt in my, ende door my al dat uwe

+ Sy bidt dat zyne goedtheydt in ende door haer mach schynen.

[p. t.o. 266]

Onderset my met blommen, omset my met appelen Cant 2
Want ick quele van synder liefden groot
Die voor my stierf aen t'hruys die bitter doot
En my verloste van den eeuwighen noot.

154.

[p. 267]

Goddelijcke Majesteyt alderbehagelijckxste, ende mijnder zielen aldersaelichste is. O ghy schijnsel des eeuwighen lichts, eeuwich ⁺ hebb' ick in v gheweest ongheschaepen, in v Goddelijck ghedacht, in v Goddelijck begrijpen, in uwen Goddelijcken wille: ende ghy hebt my nv gheschaepen in alsulcken persoon, in alsulcker tijdt, van alsulcken ouders, ende hebt my gheordineert in alsulcken staet alst v beliefde. Hierom soo will'ick nv, dat my uwe eeuwighe ordinantie oock sal belieuen, (weert my lief oft leedt is) want ghy hebt my mijnen vryen wille ghegheuen, alsoo vrye, soo dat ick doen ende laeten mach al wat ick wil. Nv will' ick ende begheer' wt den grondt mijnder herten v eeuwichlijck te dienen, ende v onderdaenich te zijn. Nv bekenne ick (door uwe goedtheydt) dat ghy zijt met uwe Goddelijcke teghenwoordicheyt in ⁺ my, ende in alle uwe creaturen ouer al ende bouen al dat ghy gheschapen ende gemaeckt hebt, inden Hemel, ende op der Aerden. O mijnen Bruydegom! o Schepper aller creaturen! ick dancke v wt den grondt mijnder herten, dat ghy v aldus hebt vereenicht met my, ende met allen uwe gheschaepen creaturen: ende wederom bedancke ick v, dat het v nv oock belieft heeft my alsoo wonderlijck met v te vereenigen, ende een met v te maecken door het ontfanghen van

+ Sy bekent dat sy eeuvvichlijck in God ongheschaepen is ghevveest.

+ Sy bekent hem te vvesen in haer seluen ende in alle creaturen.

[p. 268]

v alder-heylichste Sacrament des Authaers. Welcke alderwonderlijckxste vereeninghe daer allen mijn verstandt te bouen gaet. O leuen mijnder zielen! waer ick nv allen dat ghy zijt, soo wilde ick ⁺ gheerne wederom creature worden, op dat ghy mijnen Heere, mijnen Schepper, mijnen Verlosser, ende mijnen al wederom mocht worden alsoo ghy nv inder waerheydt zijt: op dat ick ende alle redelijcke creatueren uwe Majesteyt eeuwichlijck mochte dienen. Ende dit al voor een kleyne danckbaerheydt van uwe groote liefde tot onse arme ballinghen, kinderen van Eua. Och mijnen Godt, ende mijnen al, versterckt toch dit goedt propoost in my, 'twelck ghy (door uwe bermherticheydt) in my uwen armen dienaer oft dienersse, gewrocht ⁺ hebt: ghebenedijt moet ghy daer van inder eeuwicheydt zijn. Nv mijnen alderliefsten, en weet ick anders niet meer te doen, want ick en vermach niet sonder v hulpe: maer ick sancke my in uwen Goddelijcken afgrondt, daer ghy (o eeuwighe wijsheydt) alsoo menighen minnenden gheest in hebt ghetoghen. Ick bidde v, reynicht my toch nv met v bitter lijden, ende heylighe verdiensten: ende ontfanght my in gratie, die daer ben een vadt vol sonden. O Bruydegom mijnder zielen! want ghy v naer uwe Godtheydt, ende nv oock

+ Siet hier wonderlijcke liefde van de Bruydt.

+ Sy sinckt haer in den goddelijcken afgront.

[p. 269]

naer uwe heylighe menscheydt, aldus met my vereenicht hebt: soo bidde ick v, wat ick nv al schuldich ben te doen, tot uwer eeren, ende mijnder, ende mijns euennaestens zielen saelicheydt, dat het v nv belieue 'tselue in my, ende door my te doen, naer de menichfuldicheydt ⁺ van uwe bermherticheyt. Gheweerdicht v toch nv in my, ende door my te spreken, in my ende door my te wercken, al wat uwe Goddelijcke Majesteyt belieft: alsoo ghy door uwe heylighe menscheydt ghewrocht hebt, wilt nv alle goede wercken, v behaeghelijck in my, nede door my wercken, in alsoo volkomen liefde, in alsoo diepe oodtmoedicheydt, in alsoo simpele ghehoorsaemheydt, in alsoo lanckmoedighe lijdtsaemheydt, tot alsoo hooghen lof ende glorie uwer alderhoochtste Godtheydt, ende heylighe menscheydt: soo dattet v geluste in my te rusten. Och werckt toch ende vernieuwt nv, ende altoos in my allen uwe goede wercken, nae uwen alderliefsten wille ende wel-behaeghen, ende recht alle ⁺ mijne gedachten, woorden, ende wercken in den wech van v heylich leuen ende lijden, ende druckt my in v gekruyst beeldt, ende besluyt ende verberght my in uwe binnenste: ende doet my daer alsoo diep in versincken, soo dat ick my seluen, ende alle creaturen moet vergeten, ende alsoo daer vrye moet blijuen van alle nederste dingen, ende rusten in uwe

+ Sy bidt dat hy hem toch vville ghevveerdighen door haer spreken.

+ Sy bidt dat hem toch ghelieue in haer te rusten.

[p. 270]

minnelijcke omhelsinghe, ende ombevanginghen, ende lijden daer uwe inwercken, ende wtwercken, ende en geeft my daer niet wt te gaen in voorspoet noch in teghenspoet. Hier toe gheweerdicht my aen vast ⁺ te binden, met den stercken bandt der liefden, die v dry persoonen te gader ghebonden houdt in de eenicheydt des Goddelijcken wesen: welck v bonde in menschelijcker naturen te lijden om onser zielen saelicheydt. Ick bidde v o soete Iesu door de verdiensten ws menschelijcken vrolijcken gheests: laet toch nv ende altoos uwe Godtheydt schynen door mijnen gheest, ende maeckt mijnen geest gheheel vredich, vrolijck, ende vrye, op dat uwe gebenedyde Godtheydt ghenoechte hebbe in mijnen ⁺ gheest te rusten, ende dat tot uwer glorien. Nv bidd' ick v oock door de verdiensten uwer heyligher droeuigher ziele, soo laet toch uwe Godheydt nederschijnen in mijn ziele, ende maeckt mijn ziele gheheel heylich, vredich, ende vrolijck: op dat uwe ghebenedijde Godtheydt genoechte hebbe in mijn ziele te sitten, ende dat ter uwer eeren. O mijnen Heere, ende mijnen Godt, ick bidde v oock door de verdiensten van v reyn ghewonden lichaem, 'twelck ick nv in v heylich Sacrament ontfanghen hebbe: laet toch uwe Godtheydt schijnen door mijn lichaem, ende maeckt mijn lichaem

+ Sy bidt om vast gebonden te worden met den bandt sijnder liefden.

+ Sy begheert dat hy sijne ghenoechte in haer wilt nemen.

[p. 271]

heel reyn, vredich, ende vrolijc, op dat uwe ghebenedijde Godtheydt ghenoechte hebbe in mijn lichaem te woonen, ende dat tot ⁺ uwer ghenoechten, als eenen Keyser in sijn tabernakel. Dat gunne ick v wt den grondt mijns herten, ende niemandt liever, dan v mijnen Heere, ende mijnen Godt: op dat ghy v aldus met my vermaeckt, ende vrede, vreuchde ende ghenoechte in my mooght hebben naer v welbehaeghen. Wilt toch dit tabernaeckel omleggen met allen v hemelschs gheseltschappe: soo dat sy 't bewaeren, op dat ick oock oyt niet doen en moet dat uwe goddelijcke mogentheydt mishaeght, oft v licht daer ghy my mede gheteeckent hebt en verduysteren oft uwen vrede, die ghy my ghegheuen hebt en trubere. O ghebenedijden Godt! O Bruydegom mijnder zielen! want ghy v aldus door uwe groote bermherticheydt met my vereenicht hebt, ende wilt altijdt met uwe Godtheydt by my blijen: soo bidd' ick v door de heylighe verdiensten ⁺ van uwe heylighe menscheydt laet doch nu ende altoos uwe Godtheyt in my, ende door my schijnen, ende iaecht toch alle uwe vyanden van my sienelijck ende onsienelijck ofte die my souden mogen bedriegen, ende van uwe gratie berooven ofte aftrecken: want ick begere altoos uwen vrient te wesen, ende niet uwen vyandt, ende allen het gene dat

+ Sy bidt hem dat hy in haer woone als eenen Keyser in zijn tabernakel.

+ Sy begheert dat hy alle haere vyanden van haer verjaeghe.

[p. 272]

ick oyt ghedaen hebbe teghen uwen wille, daer ick uwe vriendtschap mede verloren hebbe, willet my toch al vergheuen door uwe heylighe verdiensten, ende wilt my toch uwe goddelijcke gratie geuen, dat ick in uwe liefde altoos leuen ende steruen mach: want ghy dat opperste goedt sijt, sonder welcke gheen goedt en is, ghy sijt oock allen mijnen troost ende toeuerlaedt, troost seggh' ick, die waerachtich is.