De gheestelycke vryagie

Hier is de Bruydt seer danckbaer, ende bekent dat sy soo vele bequaemicheydt niet en heeft, daer hy zynen ghebenedyden voedt soude moghen setten: sy offert hem weder in den schoodt zyns hemelschen Vaders, met groote oodtmoedicheydt, want haer Logist vele te kleyn is.

De 31. Figure.

O Iesu Christe almogenden Schepper, ⁺ mijnen ghetrouwen Verlosser, mijnen ghenaedighen Rechter, mijnen minnelijcken ghesondtmaecker, mijnen soeten vertrooster, mijn alderliefsten ende besten vriendt ende alder-minnelijckxsten weerdt, die heden mijn desolate ziele hebt soo mildelijcken vertroost, mijn ziele hebt soo goedertierlijck gheuisiteert, mijn hon-

+ Groote danckbaerheydt van de Bruydt.

[p. t.o. 230]

O beatam cordis aedem!
Te cui caelum dedit sedem

Purgat suis manibus.

Animose puer verre,
Monstra tuo vultu terre,

Tere tuis pedibus.

Ioan. Boel. excud.

[p. 231]

gherige ziele hebt soo oueruloedelijck, ende soo kostelijck ghespijst ende versaedet: niet met tytelijcke spyse, maer met hemelsche, met ws selfs lichaem ende bloedt. O gloriosen Koninck! de Hemelen en begrypen uwe grootheydt niet, ende nochtans hebt ghy v gheweerdicht wt uwe hemelsche Sanctuarie neder te daelen, tot my arm ⁺ snoodich wormken, die niet dan asschen ende stof ben. O van waer komt my toch dit, dat den Heere der Heeren hem geweerdicht ⁺ tot my arm creatuurken te komen? Ick ben arm ende ellendich, ende in mijn huys en is toch niet dat ick Heere voor v mochte setten. Ick en hebbe soo vele bequaeme plaetse niet, daer uwen gebenedyden voedt mocht rusten: daerom neme ick v als mijnen alderliefsten beminden Bruydegom, ende ick drucke v met groote minne aen mijn herte, ende ick offere v weder met groote weerdicheydt ende danckbaerheydt in den minnelijcken schoot ws Vaders, ende in zijn vaderlijck herte. Voorts en wete ick gheen plaetse inden Hemel oft ⁺ inder aerden, die uwe weerdicheydt beter betaemt, ende v ghenoechelijcker is om in te rusten, als die O soeten minnaer! mijn blydschappe, mijn gesontheydt, ende mijn leuen: ick belijde dat mijn aerden huysken vele te snoode is ende te kleyn om v te logeren: daerom gheeft my eerst uwe vaderlijcke

+ Genes. 18.

+ Sy seyt dat sy arm ende ellendich is.

+ Sy seyt dat haer aerden huysken te cleyn is om hem te logeren.

[p. 232]

benedicite, ende eenen kusse des vreedts, eer ghy tot uwen Vader gaet, ende wilt my eerst ghebenedyden, ende print uwe saelighe voedtstappen, der teeckenen uwer visitatien, ende onwtsprekelijcker liefden in mijn ziele: welcke daer zijn ghelooue, hope, liefde, ende vreese, op dat ick dese ter uwer ghedenckenisse in mijnen ziele door uwe goetheydt altoos mach bewaren. O hoocheydt der rijckheyt Godts, van wien allen goedt komt: ick sondich creatuurken hebbe heden aen uwe taefele gheseten, ende oock aenghemerckt wat hoffelijcke spyse ghy my voor gheset hebt: ende ick begheer v weder alsulcken spyse naer mijn vermoghen voor te dienen. Ghy hebt my v seluen soo minnelijck ghegheuen tot een ⁺ spyse: ick gheue v my seluen oock weder met groote begheerten in een spyse, eet my, drinckt my, op dat ick heel versterue, ende te niet werde in my, ende dat ick heel ouerformt ende vernieuwt worde in v, ende dat ick niet meer en leue in my, maer dat ghy in my mooght leuen ende wercken, ende ick door uwe bermherticheydt. O Iesu mijn leuen, mijnen troost, mijnen toeuerlaet, mijn hope, mijn voedsel, oft v eens beliefde mijn treurich herte te herdoopen, ende te herformen: op dat mijn herte een nieuwe forme ende wesen mochte krygen naer de gelijckenisse uwers herten begeerten: op dat ick

+ Sy geeft hem haer seluen oock tot een spyse.

[p. 233]

als den H. Koninck Dauid een nieuw ⁺ mensch mochte worden naer v herte. O Heere Iesu Christe ick hebbe v oock uwen Vader gheoffert als den weerdtschen schat daer mijn hert oprust, ende daer ick mede gekocht ben ende verlost. Och wilt v oock gheweerdigen my uwen Vader te offeren, als de vrucht ws arbeydts, ende ws bitteren lydens, daer ghy om gestoruen zijt: op dat ick de gratie ende vriendtschappe ws vaders, dien ick door mijne sonden verloren hebbe) door v zijnen wel-behaghenden sone ⁺ mach weder verkrygen: want niemant en ⁺ mach tot uwen vader komen, dan door v, ⁺ zijnen alderliefsten beminden sone, in den welcken hy alle zijn behagen is hebbende: Ende sonder v bloedt en worden gheen sonden afgewasschen, noch verlaten. Daerom o getrouwen middelaer der menschen, ende goedertieren Aduocaet der misdaedigher, wilt toch v seluen voor my, met my, ende allen die my beuolen zijn, ende daer v belieft voor ghebeden te hebben, eens offeren uwen hemelschen Vader, met v Heylich lijden, ende met v dierbaer bloedt, ende v ontschuldighe doodt: soo mach ick verloren, sone oft dochteren stoutelijck te houe komen, met v, ⁺ voor uwe ooghen, ende mijns Vaeders, ende alsoo mijnen peys verkryghen, ende van uwen Vader in minnen

+ Sy begheert ende wenscht een mensch te worden naer zyn herte.

+ Psal. 88.

+ Ioan. 14.

+ Niemandt en komt tot den Vader dan door den Sone.

+ Sy bid dat sy door hem haeren peys mach krygen.

[p. 234]

omhelst worden, door uwe intercessie, die hy altijdt om uwer eerweerdicheydt ende reuerentie verhoot. Want ghy altoos met hem hebt gheweest, zijt, ende sult zijn inder eeuwicheydt der eeuwicheden, ghebenedijt moet ghy van alles zijn, Amen.