Logo DBNL
De gheestelycke vryagie (1624)

De gheestelycke vryagie

(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Hier begeert de Bruyt van haren Bruydegom dat hy de aerde haers herten souden suyueren, om dat hy daer in soude komen wandelen ende woonen, na zijne begeerte ende welbehagen.

De 24. Figure.

Oospronck ende onthouder mijnder zielen! o soeten Iesu! o mijnen Heere ende mijnen Godt! weder-maeckt toch den Hemel mijns gheests, ende verciert uwen throon in mijne ziele, op dat ghy v geweerdicht v daer inne te verblyden, ende met uwe weelden daer inne te rusten, gelijck als ghy v, in de ouerste throonen der Engelen verblijdt: doorlicht, ende suyuert toch het aerdtrijck mijnder herten, op dat ghy daer uwe woont ende wandelt naer uwe ghenoechten, + gelijck ghy metten eersten mensch in't Paradijs dedet, dien ghy met pure oprechticheyt, ende heylicheyt gekleet hadt, ende was daer seluer eenen Hemel ende Paradijs daer ghy in wandelde: ende daer toe soo hebdy my oock geschapen, om dat ick soude woonen in



illustratie
 
Eia Iesv tibi notum
 
Cor si lubet, lustra totum
 
Pia tuo sanguine
 
 
 
An nom cernis? tota patet
 
Ara cordis, nil te latet :
 
Foue tuo lumine
Ioan. Boel excudit.


v ende ghy in my, want het uwe weelden zyn te vvesen met de kinderen der menschen.+ O eeuwich woort, ende ouerklaer schijnsel des vaderlijcken herte, ghy zijt in mijne ziele de afgrondige fonteyne, ende de leuende adere, die al mijn binneste vervult, ende vruchtbaer maeckt. O Bruydegom mijnder zielen, verwandelt toch al het bloet mijns herten, ende versmelt al het merch in mijn gebeenten: op dat ghy allen mijne binnenste vervult, vernieuwt, ende vruchtbaer maeckt met v leuende heylich Sacrament. Waer inne ghy ons v seluen al geheel alsoo liberaelijck ende vriendelijck zijt gheuende. O minnelijcken Iesu omvangt ende bewaert my in v liefde: op dat ghy in alle mijne gedachten, woorden, ende wercken altijt geboren werdet. Soo dat v heylich leuen ende wandelinge wt my mach lichten, ende uwen heyligen name door my geeert endegeglorificeert moet worden. O wtgeperste druyue, druckt ende perst in my d'oneyndelijcke diepicheyt ende d'afgrondige zeericheyt van v inwendich ende wtwendich lijden: ouerformt ende besluyt al mijn sinnen ende leden in v gekruyst beelt, op dat ick my aen geender sijden tot en neyge, maer dat ick daer in altoos moet setten mijnen hoochsten troost, mijn meeste vreucht, ende begeerlijcken schat mijnder zielen: die daer zijt een gulden berch ende fonteyne van alle goet. O getrouwen schat mijnder zielen kruyst ende doot in

alle sinnelijcke lusten, ende wereltsche ghenoechten, ende maeckt my bitter alle creaturelijcke liefde, ende oock my selue die een creature ben: ende besalft my met de olye der vrolijckheydt, ende heylicht mijn ziele met allen uwe heylighe Sacramenten die wt uwe zyde ghevloten zijn, ende geeft my de absolutie aengedaen hebbe. Want en hadden wy geen sonden ghehadt: ghy en sout noyt de bittere doodt ghestoruen hebben. O maeckt my weerdich ouer te gaen in't leuen, 'twelck ghy seluer zijt: ende begraeft ende besluyt my in v minnelijck opgheloken herte, daer ghy alle saelighe zielen in begheert te verslinden. Ick bidde v oodtmoedelijck o milden Pellicaen, die uwe jonghen spijst ende weder leuendich maeckt met ws herten bloedt! spijst ende laeft my toch met v eyghen seluen, ende gheeft my met dese alderkostelijckxste ende alderedelste spyse ende dranck, neder te daelen tot de lieue zielkens in 't Vaegeuier om hun allen daer oock mede te laeuen ende te spysen, te verlossen, ende te brengen in de vreucht des eeuwighen leuens. O alderstercksten ende onuerwinnelijckxsten Leeuw van Iuda, gheeft my sterckheydt om alle tentatien, ende alle mijne ghebreken te wederstaen, ende doet my toch opstaen in een nieuw leuen der gratien in heylighe Goddelijcke

ghepeysen, in klaerheydt uwer bekenninghe, ende in viericheydt uwer minnen. O soeten Bruydegom mijnder zielen! + treckt mijnen gheest bouen alle verganckelijcke dinghen, ende gheeft my te wandelen in den gheest ende in de weelden des Hemels met den H. Apostel Paulo, ende met allen uwe lieue vrienden, ende altijdt te rusten, ende te schuylen in uwe minnelijcke omhelsingen: want dat zijn de weelden des Hemelschs, datmen eenen gheest met v is, ende datmen ons seluen altijdt houden in uwe Goddelijcke teghenwoordicheydt, met de heylighe Engelen die altijdt ghehoorsaem zijn om uwe Majesteyt te dienen, ende den menschen om uwen wille. Nv soo bidde ick v o leuen ende inwoonder mijnder zielen doet my alsoo diep versincken in den wesentlijcken grondt mijns gheests, daer ghy v inne vereenicht ende ghehemelt hebt: soo dat ick my nemmermeer en neyge wt uwe Goddelijcke tegenwoordicheydt: op dat ick met Lucifer niet + en worde geworpen wt de heymelijcke verbroghentheydt des geests, ende wt den inganck der glorien. Maer dat ick v altijdt ghehoorsaem moet zijn, ende alle menschen om uwer liefden wille: ende dat ick eenen yegelijcken moet mede deylen als ick van v ontfanghen hebbe, op dat wy al eenen gheest met v moghen worden, ende dat tot

uwer glorien. Ende bewaert my toch dat + ick noyt yet en moet ouertreden, dat ghy my verboden hebt: op dat ick niet en worde verdreuen wt het Paradijs des vreden, ende niet berooft en worde van de suyuerheydt daer ghy mijn ziele in begeert te stellen door het ontfangen van v heylich Sacrament. Op dat sy met v te saemen mach ghebruycken de vreucht ende blijdschappe ws H. Sacraments. O rechter ende regeerder mijnder zielen, geeft my altoos een ootmoedich nederdalen in den gront mijnder gebreken, ende dat ick altijdt een wroeger ende beschuldigher mijns selfs moet wesen voor v. Gheeft my toch een vlytich waernemen mijns selfs, ende ws oordeels: straft ende vermaent hier mijn ziele: ende daer ghyse toe vermaent te leuen, geeft haer toch dat altijdt te volbrenghen, want ick sonder v niet en kan noch en vermach: om dat ick een vat vol sonden ben. Want een bewaerde ghy my niet: ick soude sonder ophouden in alle sonden vallen. O getrouwen medecijn mijnder zielen, geeft dat ick toch alle mijn betrouwen altijdt moet setten in v: gheeft my doch oock te kennen ende te onderscheyden de wercken des gheests, ende te gheloouen dat allen 'tghene dat goedt is: door v, ende met v, in ons, ende door ons ghewrocht wordt. Oorspronck aller dinghen, die v seluen aldus met ons begeert te ver-

eenighen, door v Sacramentelijck te ontfanghen: die daer nochtans zijt een voedtsel mijns gheests, ende eenen regeerder mijnder zielen, eenen beschermer ende bewaerder mijns lichaems. Ick bidde v, och komt, ende gheweerdicht v toch v seluen te verblyden, te louen, ende te dancken in my seluen, van die afgrondighe liefde, die ghy hier my nv begheert te bethoonen, ende daer ghy my van inder eeuwicheydt mede bemindt hebt, ende de menschelijcke natuere door aenghenomen, ende my dryendertich jaeren ellendichlijck ghesocht hebt in alle pijnelijckheydt, armoede, ende versmaetheydt. Want v quelende lief-hebbende ziele en konste noch en mochte niet versaet, noch te vreden ghesteldt worden: voor ghy (o alder-ghetrouwste minnaer) en hadt my tot eenen loon ws aerbeydts. Och hoe onbegrypelijck is uwe groote liefde, ende ghetrouwicheydt, die ghy my bewesen hebt! hoe soude ick die immermeer te vollen konnen louen ende dancken? och oft ick tot een danckbaerheyt alleen volbringen konste, oft mochte soo vele goede wercken alser vanden beginne der werelt gedaen zijn, ende noch gedaen sullen worden totten eynde des werelts! och die waren noch alte kleyn voor alle dat goedt dat ghy my onweerdighe altijdt ghedaen hebt, noch doet, ende sonder ophouden noch begeert te

doen. O alderwonderlijckxste liefde mijns Bruydegoms Iesu Christi, al hadde ick alle tonghen die oyt leuen ontfangen hebben, ontfanghen, ende noch sullen ontfanghen tot het eynde des werelts: soo en soude ick niet konnen oft moghen wtspreken, hoe bermhertichlijck ende goedertierlijck ghy o alderliefste Iesu, my wt den Kerckere des doodts verlost hebt. My weder ontfanghende met den verloren sone in uwe vaderlijcke armen: naerdemael dat ick my + met vele minnaers, die daer uwe vyanden waren, alsoo leelijck ende afgrijsselijck besondicht hadde. Ghy hebt my ghewasschen in v heylich bloedt door't heylich Sacrament des doopsels, ende der biechte: nv soo begheerdy my wederom te spysen, te kleeden, te vercieren met v eyghen seluen, ende my soo voorder ende vaster te trouwen voor uwe Bruydt. Ghy hebt my den wech ghewesen, ende seluer voorghegaen, daer ick in wandelen sal: ghy hebt my die deure gheopent lanckx waer ick onbeschaemt tot v mach komen. Ghy hebt my v seluen bereydt ghemaeckt, ende oock hier ghelaeten in v heylich Sacrament: om dat ick my daer door met v vereenigen ende alsoo my in v, ende met v verblyden soude. O mijnen + Heere, ende mijnen al, siet hier de dienstmaeght des Heeren, my gheschiede naer v woordt. Nv o edel verlosser mijnder zielen,

ick bidde v oodtmoedelijck dat ghy my v heylich Sacrament wilt laten ontfangen tot uwer eeren, ende tot mijnder, ende alder menschen saelicheydt, voorleden, teghenwoordighe, ende toekomende. Wilt doch door dese ontfangenisse verblyden alle dat hemelschs Heyr, ende oock al datter op der aerden is. Door uwen vrolijcken gheest, soo wilt verblyden alle Enghelen, ende heylighen inden Hemel. Door uwe H. Ziele, soo wilt verlossen ende verblyden alle zielen in''t Vagheuier. Door v heylich reyn gheglorificeert lichaem geweerdicht v toch alle herten suyuer ende reyn te maecken: op dat wy allegaeder wesen moghen menschen naer v herte: op dat ghy ghenoechte mooght hebben in ons te woonen, ende te wandelen, als ghy inden Paradyse met ons begheerde te wandelen: want daerom hebdy ons gheschaepen, alle dinghen hebdy ghemaeckt om ons, ende ons om v seluen: Niet dat ghy ons van doen hadt, maer om dat wy uwe goetheydt gebruycken souden.


Vorige Volgende