De gheestelycke vryagie

[p. 98]

Noch een schoon gheestelijck Liedeken, waer inne de gheestelijcke Bruydt ofte Christen ziele onderwesen wort.

Op de wijse: alsoot beghint.

O Godt o schoonste wesen,

Och die mijn ziele bemint,

Wilt my te kinnen gheuen,
Och aldersoetsten vriendt,
Waer dat ghy zijt in ruste,
In den klaeren middach,
In die klaere welluste,
De welck noyt oogh en sach
O schoonste onder de vrouwen,
Kint ghy v seluen niet,
V eyghen leert aenschouwen,
Sonde en werelt vliet,
Op dat ghy niet en moet hooren,
Gaet wt en wech van my,
O ziele, o wtuerkoren,
Ledto p v selfs ter ty.

[p. 99]

 

Och edel creature,

 

Merckt v seluen aen,

 

Wat niet en kan eeuwich duren,

 

Leert al voor by te gaen,

 

Kint v te goedt om te minnen,

 

Wat metter tijdt begheeft,

 

Den vrede bouen alle sinnen,

 

Met stercke liefde aenkleeft.

 

Dat is al mijn begheren,

 

Och hoochste wesen reyn,

 

Dat ick t'al mach passeren,

 

En met v werden ghemeyn,

 

De waeckers van der stede,

 

Soeck ick voor by te gaen,

 

Mijn eyghen seluen mede,

 

Wil ick oock ledich staen.

 

Treckt my o soete Heere,

 

Treckt my gheheel nae dy,

 

Hoocheydt, rijcdom, en eere,

 

Doet my heel gaen voorby,

 

Al wat hier eens sal inden,

[p. 100]

 

Doet my achten voor niet:

 

Maer v mijnen wel beminden

 

Leert my minnen met vliet.

 

Gheeft my v o Liefste te vinden,

 

Op dat ick kome tot rust:

 

Allen ander laet by my inden,

 

En in v laet zijn gheblust

 

Begheeren, en verlanghen,

 

Snaecken, winschen, en dorst:

 

Gheeft my versaedinghe te ontfanghen

 

In v suyuer wellust.