Logo DBNL
De gheestelycke vryagie (1624)

De gheestelycke vryagie

(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Hoe groot verlanghen der Bruydt, hoe dat sy haeckt ende snaeckt om haeren Bruydegom te ghebruycken naer haers herten begheerten.

De 18. Figure.

Seght my toch nv, o alderschoonste, vvaer ghy vveydet, vvaer ghy rustet, + op dat ick v alder-vermaeckelijckxste ende schoon blinckende aenschijn mach contempleren. Ghy hebt mijn herte ghewont, in v minnelijck opsien tot my: want uwe behaeghelijcke ghedaente is vriendelijck ende schoon bouen alle schoonheydt. Ick en ruste niet: als mijn herte op v peyst. O aldergrootsten Iueraer van mijnder zielen saelicheydt: wanneer sal ick v moghen ghebruycken naer mijns herten begheerten? O wanneer sal ick salich in v woonen? O wanneer sal ick v mijn lieff in my omhelsen

ende besitten? Ick quele van uwer liefden. Ick begheere met v vereenicht te worden, ende aen v ghelijmt te zijn met uwe ontbindelijcke liefde, de welcke daer allen liefde te bouen gaet, want ghy seluer, de oprechte suyuere, ende pure liefde zijt. Ghy zijt een licht van allen dat waer is, een diepe zee van allen dat goedt, eenen rechten regel van allen dat recht is, een exempel van alle konsten, eenen lanteerne van alle lichten: ghy zijt eenen sleutel van alle dat ghesloten is, ghy zijt eenen behouder van alle dat salich is. Wien behoor ick anders lief te hebben, oft te beminnen, dan v? Och doet my toch nv v soetelijck sterckelijck ende vierichlijck beminnen. Doet my toch smaecken met wat onbegrijpelijcke + liefde ghy my bemindt, ende van inder eeuwicheydt altijdt hebt bemindt. Och raeckt ende slaet mijn herte dattet amoreuselijck droeue sy: voor alle mijne sonden, daer ick v mede vergramt hebbe. Och ick bidde v nv Bruydegom mijnder zielen, neemt van my mijn versteent boos herte, ende geeft my een herte dat v behaeghe. Maeckt toch nv van my, door uwe heylighe verdiensten, dat ick niet en ben, gheest my dat ick niet en hebbe, betaelt voor my dat ick schuldich ben, voldoet voor my dat ick menichvuldelijck versuymt hebbe, maeckt my een mensch naer v herte, op dat ghy vreuchde, vrede ende v ghe-

noechte in my altijdt mooght hebben, hier inden tijdt der gratien, ende hier naermaels + in de eeuwighe glorie, Amen.

Ick dancke ende loue v (o goeden Herder) wt den grondt mijns herten, wt den grondt mijnder zielen, ende wt alle mijne krachten, om dat ghy my, (o alderliefste Iesu) niet en begheert te verstooten, om dat ick een vat vol sonden ben: maer ghy zijt my alsoo vriendelijck ende alsoo vaderlijck noodende tot uwer tafelen, iae daerenbouen oock alsoo swaerlijck ende vervaerlijck dreygende, seggende: Ten sy dat ghy daer eet mijn vleesch, ende drinckt mijn bloedt: soo en suldy geen leuen in v hebben: ende die daer eet mijn vleesch, ende drinckt mijn bloedt die en sal de doot niet sien inder eeuwicheydt. Ende wederom soo seght ghy: Die daer eet mijn vleesch, + ende drinckt mijn bloedt, die blijft in my,+ ende ick in hem: ende ick ende mijnen Vader sullen tot hem komen, ende onse woonstede by hem maecken. O groote onwtsprekelijcke + liefde! wie soude dat oyt gepeyst hebben, dat ghy Godt almachtich, die daer + zijt den tweeden persoone in de heylige Dryvuldicheyt, door wien alle dingen gemaect zijn inden Hemel ende inder Aerden, den welcken de Engelen ende alle hemelsche geesten dienen van wiens schoonheyt de Sonne ende de Mane verwondert zijn, voor wien alle knien moeten boogen inden Hemel, op der Aerden, ende inder

hellen: wie soude dat oyt gheseydt hebben, dat een alsulcken hooghe onbegrypelijcke, onwtsprekelijcke Majesteyt, een alsulcken snoode verworpen creatuurken eens soude willen aensien hebben? Iae dat meer is: alsoo willen trouwen voor zijne Bruydt? O liefde doet uwen roep my ter herten gaen: + laet toch v stemme klincken in mijne ooren, ende laet uwe woorden, die daer beter zijn dan wijn, my vermaecken in het ontvangen + van v heylich Sacrament: ende laet uwe lippen my vertroosten, die soeter zijn dan honich ende honichgraeten. Weest ghy toch selue mijnen leydtsman, mijn hulpe, mijn bystandt, mijnen wech, mijn bereet-maeckinge om weerdichlijck tot v te komen, die daer zijt allen goedt: op dat ick den wech niet en misse in de omweghen: maer door v, o Coninck der Coninghen gheholpen zijnde, sonder eenich beletsel mach komen tot de vruchten ende vetticheyt van uwe alderwtnemenste liefde, my hier in dit v heylich Sacrament bethoont, ende door uwe onbegrypelijcke goetheydt my achtergelaeten tot mijnen aldergrootsten troost in dit miserabel dal der traenen. O gloriose, o victorieuse, o ghenoechelijcke liefde! ghy wilt dat ick v sal lief hebben wt gantschs mijnder herten, wt gantschs mijnder zielen, ende wt alle mijne krachten: ende ghy dreyght my met de helle. Maer o Heere Iesu, het is my al helle ge-

noech, dat ick v niet ghenoech en kan lief hebben. Och wanneer sal ick dronken worden van de fonteyne uwer liefden ende weelden? sonder v en ben ick niet: verleent my toch dat ick v hier hertelijck minne, ende inden Hemel eeuwichlijck mach ghebruycken. Want ghy zijt alleen mijn hope, mijn glorie, mijnen troost, mijne salicheydt: ende de fonteyne daer ick naer haecke ende snaecke. O liefde, ghelijck een Hert verlanght naer de + fonteyne der wateren: alsoo verlanght mijn ziele naer v mijnen Godt. Och wanneer sal ick komen ende veropenbaeren voor het aenschijn van mijnen Godt? O alderliefsten Iesus! ghy zijt seggh' ick de fonteyne ende den put van de leuende wateren daer ick naer dorste. Mijn herte is bereydt ende vlietich na v: ende mijn ziele is heel onsteken + door v liefde groot om wtspreken. O komt, och komt, o komt toch, ende geweerdicht my naer v woordt met v te vereenighen, ende een met v te maecken. O komt ende maeckt uwen throon in mijnen gheest, uwen zetel in mijne ziele, ende v tabernaeckel in mijn lichaem. Komt ende treckt my heel in v met mijnen gheest, ziele ende lichaem: soo dat ick t'eenemael in v woone, ende ghy in my. Och komt, laet toch mijne ooren uwe ooren zijn. O komt ende siet doch door mijne ooghen, hoort toch door mijne ooren, spreeckt toch door mijnen

mondt, gaet toch door mijne voeten. Och werckt toch door mijne handen wercken uwe Goddelijcke Majesteyt behaeghende, ende + ghebruyckt alle mijne ledekens naer uwen alderliefsten wille. O komt alderliefste Iesu, ende maeckt mijne memorie onuerstroyt, altijdt op v peysende, mijn verstandt onuerbeeldt v altijdt behoudende, mijnen wille onuermiddelt altijdt met uwen wille vereenicht. O komt, ende maeckt mijne redene onuerduystert, altijt het goedt van 't quaedt schijdende: maeckt mijn begheerte onghehindert altijdt v begheerende: mijn meyninghe onghekrenckt v eere altijdt soeckende: mijn liefde vierich, v alleen beminnende: + mijn herte soedt ende oodtmoedich, mijn lichaem reyn ende eersaem van manieren, met bedwonghentheydt der vijf sinnen, altijdt tot uwen ende alder menschen dienst bereet. Gheeft my toch een waerachtighen afkeer van alle mijne sonden: ende eenen ganschen toekeer tot v, ende tot allen deuchden. Gheeft my een oodtmoedich versmaeden van my seluen, ende van mijnen eyghen wille. O lieue Heere, gheeft my een nauwe waernemen mijns herten grondts van binnen, ende dat reyn te houden van alle quaedt vermoeden, van allen quaedt oordeel, ende van allen sonden. Gheeft my uwe goddelijcke + liefde, ende doorsteeckt mijn vleesch met uwe heylighe vreese: op dat ick my mach

wachten van alle dat v mishaeght, ende van daeghe tot daeghe neerstelijck voorts mach gaen, ende wassen in uwe kennisse ende liefde, op dat ghy vrede, vreuchde ende v genoechte in my moocht hebben. O ghebenedyden Bruydegom, geeft my dit doch altemael om ws heylighen naems wille, ende door de verdiensten ws vrolijcken gheests, ende heyligher droeuigher ziele, ende ws heyligen gewonden lichaems. Verandert my geheel in v, ende maeckt my een mensch naer v herte: maeckt my toch quelende van uwer liefden, op dat uwe ghebenedyde Godtheydt in my woone als in eenen gulden throon, ende dat tot uwer eeren ende glorie, ende tot mijnder zielen saelicheydt.


Vorige Volgende