De gheestelycke vryagie (1624)

De gheestelycke vryagie

(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 90]
Een Gheestelijck Liedeken, Op de vvijse alsoot beghint. Hier bidt de Bruydt ofte Christen ziele om helpe en bystant. Mynen beminden siet aen mijn ziele met druck beuaen Die gheweent heeft menighen traen, Om mijn voorleden sonden, Wilt my toch faen, Vry en bly laeten gaen, En van de banden ontslaen. Daer ick met ben ghebonden, Och soet-hertighen Samaritaen, Gheneest toch mijne wonden, thoont my bermherticheydt, Op dat door te groote droef-heydt, Ick niet en werd' verslonden. Niemandt en kint, Dan ghy o alderbesten vriendt, Hoe doncker en hoe blindt, Den druck my maeckt by tyen,
[pagina 91]
'tIs waer en ick versint, Dat ick't seer heb misdient, Als een v eyghen kindt, My in v te verbleyen, Nochtans o Iesu wel bemindt, Soud' ick oock gheerne meyen, Alle droef-heydt desperaet, De welck werckt en doet groot quaedt, En bringht in't eeuwich lyen. Dus dan o lieue Heer, Die best aensiet hoe teer, En hoe verslaeghen seer, Ick dickmael ben van binnen, O liefste ist v eer, Gheeft my nv gratie meer, Op dat ick voordt aen leer, Mijn droefheydt badt verwinnen, Ick bidde v wilt geuen, en laet gheschien, Dat ick v te recht mach kinnen, En dat de kennisse van dy, Mijn hert maeckt open en bly,
[pagina 92]
En doe my v beminnen. Wie kennis heeft van v Die daer altoos leeft En een alsulckx hem begheeft, Door liefden v aen te kleuen, Daer toe wert hy versterckt, Wanneer dat hy bemerckt, Wat saecken dat wt werckt, V goedtheydt hooghe verheuen, En daer door kompt, en gheschiet, Dat wt hem wert verdreven, De kouwe vreese, en droef-heydt groot, Die hem lijden ter doodt, En beghint in v liefde te leuen. O Riuiere der liefden soet, Och oft ick door uwen vloedt, Heel ouerloopen waer, Och och hoe soet, Maeckt ghy des mensche moedt, Als hy tot synder boedt, In hem v wert ghewaer.
[pagina 93]
Ghy maeckt verheught, En heel verlicht, Het droeuich en swaer, Door v soete ghewelt, Wert de ziele heel ouerghestelt, In een wesen seer klaer. O liefde, o kracht, Door v wert veracht, Alle heerschappye en macht, Diemen hier siet op aerden, Een ziel die v verwacht, Ontreckt dickmael 'tghedacht, Verre vander werelt gracht, Die sy heeft in onweerden, Wat sy hier siet en vermaeckt haer niet, Want sy begheert te aen-veerden, Een leuen ongheacht en bloot, Op dat sy te badt v weelden groot, In haer ghevvaer mach vverden. O Heer, hoe langh, Sal mijn herte blyuen bangh,
[pagina 94]
Ende met veel vreesen strangh, Mijnen gheest zijn weerhouwen, Ick sou wel willen, en ick en kan, Niet wel komen daer aen, Dat ick tot v souw gaen, Met een volle betrouwen, V ghenaedighe ooghe wilt op my slaen, En v bermherticheydt my ontvouvven, Door uvver liefden hertelijcke cracht, Verdrijft van my den donckeren nacht, Van te grooten benauvven.

Vorige Volgende