De gheestelycke vryagie

[p. t.o. 65]

Cor exulta, quid moraris?
Gaude, plaude, inuitaris

Pijs Iesv cantibus.

Sonat chelys Angelorum,
Sonant tubae Breatorum

Mixtis Iesv vocibus.

Ioan. Boel excud.

[p. 65]

Hoe dat de Gheestelijcke Bruydt spacieren gaende, haer is vermakende met een geestelijck Liedeken, waer door sy met de liefde haers Bruydegoms ontsteken wort, ende zijne stemme hoorende.

Op de wijse: Alsoo't begint.
De 16. Figure.

Ick hebb' een hertelijck Lief in d'oogh
Hy hout hem seer verborghen:
'k En sien hem niet dan door't gheloof,
En ick spreeck hem alle morghen.
O Heer, o Heer, wanneer suldy my t'huys halen:
Mijn herte verlanght naer v wilt my by v halen.

Hy komt tot my, en ick en sien hem niet,

Het is wonder om versinnen:
Hy spreeckt tot my, en ick en hoor' hem niet
Dan inden gheest van binnen.
O Heer, o Heer, &c.

Sijn inspraeck is vol soeticheydt

Die't proeuen sy moghen't weten:
Sijn soete teghenwoordicheydt
Doet allen dinck vergheten.
O Heer, o Heer, &c.

Sijn wesen is seer suyuerlijck

Bouen de Enghelen schoone:

[p. 66]

 

Sijn macht is onbegrypelijck,

 

En hoogh is zijnen throone.

 

O Heer, o Heer, &c.

 

Hy is soo hooch van Majesteyt

 

Van Princen en van Heeren:

 

Sijn rijck sal dueren eeuwichlijck

 

't En mach ons niet ontkeeren.

 

O Heer, o Heer, &c.

 

Men hoort daer alsoo soeten gheklanck,

 

Veel schoonder dan herpen en snaere:

 

Men hoort daer niet dan Enghelen sanck.

 

Och die daer eens by waere.

 

O Heer, o Heer, &c.

 

O Heer mijn hert verlanght naer v,

 

Hoe langhe is my het ontberen:

 

Treckt my naer v dat bidd' ick v,

 

Vervult doch mijn begheren.

 

O Heer, o Heer, &c.

 

Daer is een eeuwighe weerdschap groot

 

Al in een eeuwich wesen:

 

Men eet daer niet dan hemelschs broodt

 

Dat is hun het eeuwich leuen.

 

O Heer, o Heer, &c.