Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijStemme: Courante Labare.
WAer zijt ghy nu o mijnen Heer,
O mijnen Godt aenhoort mijn droevigh klagen,
Neemt in mijn tranen u behagen,
| |
[pagina 256]
| |
Want in het graf en vind' ick u niet meer:
'T schip dat verdrinckt met 't Coopmans Goedt
Verdrinckt den Coopman in een tranen vloedt
Mijn hooghste goet is uyt het graf genomen
Ick vraegh' al om
Waer dat is te bekomen
Mijnen Bruydegom.
Gelijck het tortelduifken sught,
Als 't heeft sijn lieve weder-gae verloren
Die 't van te voren had verkoren
Met wie het soetjens leefden in genught,
Soo weent en sught mijn ziel altijt.
Om dat sy haeren Bruydegom is quijt,
O flouw soldaten die het Graf bewaerden
Die mijnen schat
Niet beter en bewaerden,
Ach! hoe pijnt my dat
Eylaes! had' ick aen 't graf gewaeckt
Ick had de roovers doen te rugge keeren
Ick had bewaert het graf des Heeren
Ick mijn wagt had al seeckerder gemaeckt
S'en namen Iesum niet van my
't En sy dat sy ons namen alle by
Ach! dat ick dogh aen 't graf met d'ander vrouwen
De groote feest
Van Paesschen had gehouwen
Ick waer blijd' van geest.
Nu is den Segel van 't nieuwe graf
Godt en verdraeght geen goddeloose segels.
| |
[pagina 257]
| |
Die strijden tegen sijn regels
Den Engel komt en breeckt den seghel af,
Hy wentelt van het graf den steen
'K en vind' in't graf het doot-kleet maer alleen
O Engel wilt my uwe vleugels geven
Om als de windt
Te vliegen en te sweven
Tot die my bemindt
Of vliegh ghy self en seght aen hem
Die van der doot is uyt het graf verresen
Dat ick de doot-verf heb op't wesen
En tot hem sught met een gebroocken stem,
Seght hem dat ick van liefde sterf
Terwijl dat ick sijn goet geselschap derf
Misschien als Iesus mijnen wel beminden
Mijn tranen siet
Sal hy my komen vinden
Daer hy my verliet.
En siet terstont quam Iesus hier
Die uyt het graf was van der doot verresen
Maer hy had een ander wesen
Ick sagh hem aen voor eenen Hovenier
Ick ondervraeghde Iesus ras
Ick vraeghden Iesus waer dat Iesus was,
Maer soo den Hovenier begon te spreeken
Soo sagh ick hem
Ick was van liefde besweecken
Horende sijn stem.
O saligh' uer, O blijden dagh
Dat ick u heb o mijnen Heer gevonden,
De liefde heeft my hier gesonden,
| |
[pagina 258]
| |
Gedooght dat ick u eens omhelsen magh
Maer, holla! seyd' den soeten Heer
En raeckt my niet als is u liefden teer
'K sal in den Hemel dees vreught voor u sparen, Als ick in persoon
Sal wesen opgevaren
Nae mijns Vaders woon.
|
|