Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijStem: Kis Almande.
ALs Barbara neerstelijck aenschouwt
Hoe schoon den Hemel is gebouwt
| |
[pagina 235]
| |
Godts schepselen en sijn werck
Hier door sy draey bemerckt
Datter is eenen Godt, Sijnen Soon, eenen Geest
Dit bepeyst, ondersoght, wel te deegh onbevreest
(Als haer Vader is op reys,
En hy daght dat sy souw eenen Adel van bloet
Die veel gelts, die veel lant had en een heerlijck goet
Gaen trouwen nae sijn eysch)
Dry vensters my opright
Want dese geven 't licht
En gaf haer Vader dit bescheyt
'T is de Dryvuldigheyt
Haer Vader als hy sulcx aenhoort
Hy wort seer boos gram en verstoort
En die te voren hadd' bemint
Sijn eenigh lieve kint
Hy vervloeckt, hy verwenscht, hy vervolght; (maer siet Ensch)
Een steen klip onverhoet sich opent nae haer wensch.
Maer gevonden door verraet
Hy treckt haer met den hayr, smijt, stoot en slaetse seer
En verblint door sijn Goo'n verbittert meer en meer
Nae Martian henen gaet
Siet Rechter dit my zweert
De wette sulcx begeert
| |
[pagina 236]
| |
Dat ghy mijn kint dat ick verstoot
Doen lijden sult de Doot
Als't vleesch gehekelt van dees blom
Iesus Christus haer bruydegom
Komt by haer seyt ghy weten sult
O Maget sonder schult!
Lovet vry dat ick Maegt altoos by u sal sijn
Hebt gedult, gy niet sult vreesen doot ofte pijn.
En haer wonden g'nas sijn hant
Sy wort weer op haer hooft geslagen, aen haer been
Gehangen, oock ontkleet, haer borsten afgesne'en
En haer oxelen verbrant
Sy leedt al dese smert
Voor hem die sy in't hert
Geplont had van haer Ionge Ieught
Iesus was't die 't hert verheught.
Haer Vader kapt haer met zijn zwaert
Den Donder slaet hem totter aerdt
Ey hy daelt ter hellen yl
Daer eeuwigh brant zijn Ziel
Maer siet een Barbara die ontfanght van Godts Soon
Den pallem voor haer pijn daer by de Maeghde-kroon
En besit des Hemel huys
Dat vol vreught, vol playsier vol rust is oft jet' weet
Daerom leeft sonder smert, sonder smert, sonder leet,
Sonder droefheyt sonder Kruys
| |
[pagina 237]
| |
Ach dat eens quam den dagh
Dat ick u volgen magh
Te singen Godes lof bereyt
In alle eeuwigheyt.
O alderwaerdste Maget Goodts,
Die ons bystaet in de ure des doodts!
Siet ick val op mijn knien neer
En bid met groot begeer:
Reyne Maeght, al mijn hoop, al mijn troost, al mijn vreught
Al mijn treck, al mijn lust, al mijn sin, en geneught!
Die den mensch niet laet in't verdriet
Maer hem helpt, hem gerieft, hem vertroost hem bevrijdt,
Van de schandt, van den Brandt, van den haet, van den Nijdt
Die hem in all's versiet
O Maeght in mijn doodts strijt
Mijn Patronersse sijt:
Ey! maeckt dat ick het Sacrament
Ontfanght in mijn Endt.
|
|