Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijStemme: Weest Nimph gegroet, Ofte: Cathuyser Bruyn, &c.
Dioscorus.
BArbara. Kindt, ick bid u versint,
Mijn Goo'n terstont doet offerhant,
| |
[pagina 229]
| |
Of ick brengh u tot groote schandt
Ghy my verweckt: als ghy die begeckt
En gaet oprechten in mijn huys
In plaets van dees een vezwooren Kruys
Barbara.
Neen Vader ick hate
V Goo'n onbevreest
Die doen my niet laten
Soon, Vader en Geest.
Ick vlucht voor u Goden opstaende voet
Geen Godt ick aenbidde als't opperste Goet
Dioscorus.
O Harden neck? uyt mijn oogh vertreck
Komt Martiam voldoet my begeer
Wilt niet verschoonen, dit my zweer
Maeckt President, drae een kort ent
Ruypt, brant, en geesselt haer boesem scheen
Doet alle wreetheyt agt geen gesteen.
Barbara.
Al wat ghy gebiedt
Sal ick wel ghedogen
Ick achtet voor niet
Want alles sal wesen voor Christus Eer
Die my sal verstercken in tegen-keer.
Martianus.
Princes neemt waer, hoet u voor't gevaer
Neemt bid ick dogh u geluck ter hant
Vermagh ick jet op u toont verstant
Ghy hebt geen noot voor de felle doot
Voor boey', voor slagen, voor vlam, of schandt
Als ghy maer willigh doet offerhandt
Barbara.
Swijght Rechter u slagen
| |
[pagina 230]
| |
Sal ick in mijn lee'
Blymoedigh verdragen
Al doen sy seer
Nog smeken, nog vleyen, nog sterckte, nog kracht
En konnen my scheyen van de Oppertste macht.
Martianus.
Ick vast vertrouw dat hitte ende Kouw
Oock schant en slagen met den Tyran
V van den Christen Godt scheyden kan:
Schandt ende Doot, sulcken bangen noot
V sullen doen wijcken van desen Heer
Al leydt ghy willigh tot sijnder Eer
Barbara.
Al laet ghy my spetten
Mijn oxelen braen
Mijn hooft oock verpletten
Ick sal het uytstaen
Ick hope Iesus in dese mijn pijn,
Mijn bijstant, mijn Hulper, mijn trooster sal zijn.
Martianus.
Wijl ghy my verght, en tot gramschap terght
Toont u Couragie dan hoofdich Mensch
Ick sal't volbrengen al nae u wensch
Een ander sal uyt dit droef geschal
V Obstinaetheyt konnen verstaen
Dat het de Christenen soo sal vergaen.
Barbara.
Nu moet sijn gepresen
Mijn Heer en mijn Godt
Gedanckt moet hy wesen
| |
[pagina 231]
| |
Voor dit groote Lot
Komt Beulen, Komt Rechter, Komt Vader present
Kastijt my, verbrant my, ey! maeckt een kort endt
Dioscorus.
Als't dan moet sijn, en helpt daer geen pijn
Reickt hier het stael op dat ick haer onthooft
Die mijne kroon den luister berooft
Of keert noch weer, voldoet mijn begeer
Sa doet ons Goden offerhandt
Volgens de wette van dit landt
Barbara.
Neen Vader ick keere
Noyt van mijnen Godt
Ick volge Godts leere
En houw sijn Gebodt
Al sijt ghy Heer Vader verbittert en fel
Ick aght het niet meerder als Kinderspel.
Komt dit besien, en wilt u verblien
O Menschen! in't sterven van de maegt
Siet hoe verduldigh sy haer draegt
Siet daer gaet heen met vrolijck treen
Gehecht in boeyen dan Heyligh Pant
Het deught cieraet van't gantsche Laat.
En als sy gekomen
Waer haer wort ontrooft
Waer haer wort benomen
Haer adelick hooft
Sy eerst heeft gebeden verkregen oock mee
Haer dienaers een saligh afsterven ter stee
Dit wonder werck viert nu Godes kerck
Gedachtenis houdt sy van haere Doodt
| |
[pagina 232]
| |
Die by de menschen en Godt is Groot
'T is reght en re'en dat wort aengebeen
Voor patronersse op dese aert
Die voor een haest doot ons bewaert.
Laet neder ons vallen
Met groot ootmoet
Laet ons met ons allen
Aen haer doen ons groet
Laet ons tot haer segghen o Maeght in ons Endt.
Wilt ons doch besorgen het Sacrament.
|
|