Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
Auteursrechtvrij
[pagina 186]
| |
Siet dit nieuw geboren Kindt,
Siet dat woort is sonder spreken,
Siet de Vorst is sonder kracht,
Siet die't al is, is gebreken;
Sie die't licht is in de nacht:
Siet die goet is, dat soo soet is,
Wort verstooten en veracht.
2. Siet hoe dat men met hem handelt,
Hoe men hem in doeckens bint,
Die met sijne Godtheydt wandelt
Op vleugels van de wint:
Siet hoe leydt hy hier in lijden,
Sonder teecken van verstant,
Die den Hemel moet verblijden,
Die de Kroon der wijsheyt spant:
Siet hoe teere, Is den Heere,
Die 't al draeght in sijne hant.
3. Die den Hemel heeft geschapen,
Die verciert het Firmament,
Moet hier in een Kribbe slapen,
Wort in hoy, en stroy gewent:
Die de schoone Seraphijnen.
Altijdt heeft tot sijn gebodt,
Laet hem hier van Beesten dienen,
Laet hem steken in dit Kot,
In dees hoecxkens, In dees doecxkens,
In dit huysken sonder slot.
4. O Heere Jesus, Godt en mensche,
Die aenveert hebt desen staet,
Geeft my dat ick door u wensche
My alleen op u verlaet:
Geeft my door u teere handen
| |
[pagina 187]
| |
Maeckt my door u kleynheyt groot:
Maeckt my vast door uwe banden,
Maeckt my rijck door uwe noodt;
Maeckt my blijde, door u Lijden,
Maeckt my levend' door u doot.
|
|