Een gheestelijck lust hofken

XCII. Noch een ander.

Op de wijse: Als't begint.

O Herders laet u Bocxkens, u Schaepkens,
Den grooten Heer die't al heeft geschapen,
Is voor ons geboren, het was al verloren
In't kribbeken geleyt in een Stal,

Godt mensch door Adams val,

In doecxkens gewonden, Sal werden gevonden,

Die Moeder en Maget is een,

Godt Vader, is Vader alleen:

Sa sa Herderkens op de been,

Herderkens loop loop, Herderkens loop, loop
Herderkens noch een keer,
Sus, sus, sus, Och krijt doch niet meer.

[p. 185]

 

2. Komt! laet ons gaen besoecken, in doecken

 

Dat kindeken teere, des werelts Heere,

 

Siet van onse kudde, den wolf kan beschudden:

 

Die voor ons in dat kribbeken leyt,

 

Soo ons heeft den Engel geseyt:

 

De Herderkens songen, de Lammerkens sprongen,

 

Eerd en Lucht was vol vreught,

 

Sy songen Godts glory en deucht,

 

Voor de menschen en de Ieught:

 

Kindeken slaep, slaep, Kindeken slaep, slaep,

 

Herderkens noch een keer,

 

Sus, sus, sus, Och krijt doch niet meer.

 

3. Maer eer wy gaen de ander op wecken,

 

En eer wy van hier na Bethlehem trecken,

 

Wat sullen wy hem geven, om niet te beven?

 

In dese lange koude nacht.

 

Soo dient hem wel een Velleken sacht:

 

Soo't krijten sal willen, Wy sullen het stillen,

 

En payen met speelen en sangh

 

En singen den heelen nacht lanck:

 

Sullen te samen met soeten sangh

 

Singen al na, na, Singen al na, na,

 

Kindeken noch een keer,

 

Sus, sus, sus, morgen weer.