Een gheestelijck lust hofken

LXXV. Noch een ander, uyt de Persoon van een Ionghe dochter Overleden.

Op de wijse: Hy is my onbekent, &c.

HOe ligh ick hier in dees ellende,
Van mijn vijf sinnen gants berooft:
Komt siet my aen ghy aerdtsche bende
Die van de werelt wert verdooft;
Gy die altijdt in ydel saecken
Soeckt uwen Geest soo te vermaken.

Die Zee Sijrenen met haer soet singen

Verdooft den Stuyrman in het Meer,
Dat hy sijn zeyl niet kan bedwingen
Maer moet vergaen door storm, onweer:
Soo doen sy die in ydelheden;
Verliesen haer verstant en reden

[p. 154]

 

 

wat heb ick schoonen tijdt versleten,

 

In 't vercieren van mijn lichaem,

 

Dat wort nu van de wormen geten,

 

Wiens schoonheyt menigh 't hert ontnam:

 

Niemant behoeft hier mee te spotten,

 

Want yder moet in d'aerde rotten.

 

Mijn schoon geel hayr dat placht te blinken,

 

En mijn Hooft jeuchdigh cierden seer:

 

Dat sietmen in de aerde sincken,

 

Ach! hoe subyt quam dese keer:

 

Mijn schoon Coleur is gansch verlooren,

 

Sterven moest ick, ick was gebooren.

 

Mijn leden, och! 't is te beweenen,

 

Daer ick meed' dansten pertinent,

 

Die worden nu verrotte beenen,

 

En nu tot vuyle aerd' gewent:

 

Mijn vleesch dat ander plaght te locken,

 

Leyt deerlijck nu in d'aerd' getrocken.

 

Mijn mond, mijn stem als klinckende snaren,

 

Is nu vergaen als roock oft mist,

 

Wilt ghy nu sier waer 't is gevaren?

 

Gaet aen mijn graf besiet de kist:

 

Daer sult ghy sien dat veele wormen,

 

Mijn lichaem grouwelijck bestormen.

 

Mijn oogen die met soete loncken,

 

Verwonnen menigh minnaers hert,

 

Zijn voor de wormen nu speloncken,

 

Ende bedeckt met d'aerde zwaert:

 

Mijn wangen die plachten te bloosen

 

Zijn al vergaen gelijck die Roosen.

 

Mijn lippen root, en wiette tanden.

[p. 155]

 

Verciersel van mijn lieve mondt:

 

Mijn wel-gemaeckte witte handen

 

En fraey besneden aensicht rondt

 

Zijn al van d'aerde in gezwolgen

 

Een ider denckt hy moet volgen

 

Mijn Huysen als, en schoon Palleysen

 

Besluyt ick nu in eenen hoeck?

 

Mijn kleeren schoon, wilt overpeysen

 

Zijn nu maer eenen Lynendoeck:

 

Mijn reuck en verwe gacalandert,

 

Is nu in vuylen stanck verandert.

 

Heb ick nu goe oft quaedt bedreven,

 

Daer voor sal ick nu loon ontfaen

 

En rekeningh geven van my leven:

 

Mijn ziel moet voor den Rechter staen,

 

Kan 's wereldts goedt my nu doen voordeel

 

Daer ick moet staen voor dat streng oordeel.

 

Daerom ghy die met 's werelt minnen

 

Verquiest nu uwen schoonen tijdt

 

Hoe rijck, hoe arm, hoe wijs van sinnen

 

Weet dat de doot geeft geen respijt:

 

Daerom wilt u nu willigh geven

 

Om met Godt eeuwighlijck te leven.