Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Bedroefde Hertken.
WAt is wilt leeren, Dat ydel eeren!
Soo hoog braveeren
In deser werelt, Daer all' verblijden,
In korten tijden, 't Geluck in lijden:
Sich gansch verstelt.
De macht der eerden,
Hoe hoogh van weerden
Moet t'schanden weerden,
Hoort jonck en teer: Wat men somtijden
In 't ijs mach schrijven, Sal vaster blijven,
Dan menschen eer.
O Creaturen, 't En mach niet duren:
V triumpheeren, Al u jolijt:
Op't leven bouwen, Op menschen trouwen
Is niet dan rouwen, En groot verdriet.
Zijt ghy in eeren, Met jubileren,
| |
[pagina 118]
| |
Met triumpheeren, Nu minnelijck:
Na korten tijden, met zwaren lijden,
De doodt sal scheyden, In oogenblick.
Dit is ervaren, Door veele jaeren,
En tuyght voorwaren, Die oude Schrift,
Dat menschen kinder, Alhier, en ginder,
De doodt hin onder, zijn hin gericht.
Waer is Absalone,
Waer is Salomone, De eene was schoone
En de ander wijs: Sampson de wilde,
En stercke helde, Ionatas milde,
Mathusalem grijs.
Waer is Virgilius, Waer Aristoteles,
Plato, Empedocles, Mat hare kunst;
Haer hooch studeren, haer speculeeren,
Haer konst en leeren, Is al om sunst.
Van Ciceronem, heb ick vernomen,
Dat hy heeft konnen, Wel reden fijn:
Hem hielp geen reden,
Geen klaght: noch beden:
Hy moest in treden, Den wegh heen in.
Men leeft in's gelijcken, Hoe eenen rijcken
In's werelts strijcken, Lagh wonderlijck:
Hy Bancketeerden, Hy domineerden:
Hy sich vercierden, Seer kostelijck.
Na weynigh dagen, Is hy gedragen,
Hem geen geen klagen
Geen goedt, noch geldt, Daerom by tijden,
Wilt u bereyden, Want ghy moet scheyden
Van deser werelt.
Den Paus aendachtigh
Den Keyser machtigh,
| |
[pagina 119]
| |
Den Koningh prachtigh Gaen aldaer heen:
Haer hielpt geen schoonheyt,
Haer hielp geen kloeckheyt,
Haer hielp geen sterckheyt:
Gelt, goet, noch eer.
Daer helpt geen weenen, Geen medicijnen
Geen kruyt, noch steenen
Voor die bitter doodt:
Neemt hin met schricken
Hoort arm, en rijcken: In oogenblicke
Dat leven goedt.
Maer zijn werelts lusten
Maer korte Feesten, Geven in't leste
Maer anghst en noodt:
Och! valsche vreuchden, Gy doet verleyden
En de ziel scheyden: Van't hooghste goet.
Wilt u dan wachten:
Voor's Werelts prachten
En daer na trachten, Beyd' jonck en oudt:
Het zijn maer bloemen
Haer pracht en roemen
Als water schuymen, Verdwijnen haest.
O werelts kinder, O arme sonder
Keert eenemael weder, Siet aen u noodt:
De noodt sal naken, En u wis raken
Gy moet verlaten, Boedt en goedt.
O water schuymen, O werelts bloemen
Gy spijs der wormen, Gy aerden grondt:
Korts is u leven, Gy weet niet even
Of Godt sal geven, Den Morgen-stondt.
Wilt dit betrachten, Met al u krachten
Steets voortaen trachten:
| |
[pagina 120]
| |
Na 't eeuwigh goedt, Wilt my nu geven
O hoogh verheven,
Met u te leven, Mijn eeuwigh Godt.
|
|