Een gheestelijck lust hofken

LIV. Van de ydelheydt des Wereldts, ende bekeeringe tot Godt.

Op de wijse: Fortuyn helas pourquoy.

VVAt strijdt de werelt doch
In d'ydel eeren baen?

[p. 115]

 

Wiens voorspoet is bedrogh,

 

En geensints kan bestaen:

 

Seer ras voor by passeert

 

Haer pracht en vreuchden al,

 

Als vaten van der eert,

 

Of glasen van Cristal.

 

Staet meer op letters bloot

 

Gheschrevens in het ijs,

 

Als op des werelds snood

 

Wellust, eer ende prijs:

 

Haer deuchden ijdel zijn,

 

Haer loon bedriegelijck:

 

Waer op haer Minnaer fijn

 

Betrouwen ijdelijck.

 

Men mach betrouwen meer

 

Op's menschen leugen tael,

 

Als op de werelts eer:

 

En vreuchden t'eenemael:

 

Valsch zijn haer droomen al,

 

Valsch haer wellustigheydt,

 

Valsch al haer moeyten mal,

 

Valsch al haer neerstigheydt.

 

Seght waer is Salomon,

 

Eertijdts soo edel rijck?

 

En waer is nu Sampson,

 

Een helt onwinnelijck:

 

Den schoonen Absalon,

 

In't aenschijn wonderlijck:

 

Oft Ionatas alom,

 

Seer, soet en minnelijck.

 

Seght waer is Cesar heen,

 

Hoogh in sijn Keyser rijck,

[p. 116]

 

Den rijcken man met een

 

In't brassen leckerlijck:

 

Seght Cicero waer is

 

Al u welsprekentheyt

 

Of Aristotelis

 

Groote verstandigheydt.

 

Soo veel Landts-heeren klaer

 

Soo veel rijckdom en pracht,

 

Soo menich rijck voorwaer

 

Met alsoo groote macht,

 

Wat Princen oyt men sagh

 

Soo seer gedient ge-eert,

 

In eenen oogh op-slagh

 

Soo zijn sy gepasseert.

 

O wat een kort jolijt,

 

Is al des werelts vreucht,

 

Al schijn en ijdelheyt

 

Soo vergaet haer geneught:

 

Die nochtans hier verleydt

 

De mensch van 't eeuwigh goedt,

 

Dat Christus heeft bereydt,

 

Voor die sijn wille doet.

 

O wormen aes planteyn,

 

O stof der aerden snoo,

 

O douw, o ijdelheyt,

 

Hoe verheft ghy u soo

 

Gy gantsch onseker zijt:

 

Of ghy noch morgen leeft

 

Doet dan goet in den tijdt,

 

Die Godt u daer toe geeft.

 

Des werelts glorie fijn,

 

Die men groot acht al om

[p. 117]

 

Wort in Schriftuer devijn

 

Genoemt des hoys en blom,

 

Geleecken by een bladt

 

Dat de wint henen waeyt,

 

Want soo uyt levens padt

 

Wordt den mensch afgemaeyt.

 

Niet eygens u toe denckt,

 

Dat ghy verliesen meught

 

Dat u de werelt schenckt;

 

Neemtse, en oock u Ieucht,

 

Wat boven is aenschout,

 

V hert tot Godt laet gaen

 

Saligh die hem verstout

 

De werelt te versmaen.