Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Schoon Diamant.
O Sacrament
Heerlijck en excellent,
Dat Christus aen zijn endt
Heeft naergelaten
In dit ellendt:
Ons tot een Testament
Daer in hy is present,
Gantsch ongebrooken:
O liefd' groot boven maten,
Die u Vaderlijck hert verwint,
Geen Vader soo gesint
Op aerden men bevint,
Die soo sijn Huys-gesint
Of Kinderen bemindt.
Gantsch onverdrooten.
In stervens noodt,
| |
[pagina 77]
| |
Heeft Iacob wijs en vroedt
Gezegent kleyn en groot
Sijns Soons verheven:
Voor zijnen doodt,
Heeft Christus een kleynoodt
Zijn twaelven in den schoot
Vriendtlijck gegeven:
O menschen staet verheven,
De arme Pelgrims naecke en bloot
En sondaers boos en snoot,
Eten der Engelen broodt,
En drincken zijn Bloet root,
Dat hy aen't Cruys vergoot
Voor 'smenschen leven
O Iesu soet,
Geen kostelijcker goet
Hebt ghy in ons armoedt
Ons konnen schincken:
Vyt vreyen moet,
V vleesch ons eten doet,
En geeft u eygen Bloedt,
Daer by te drincken.
Men siet de waerheyt blincken
Als dat schoon en klaer Hemels licht,
d'Oud' verbondt is gesticht,
En't nieuw is opgericht,
Hierom zijn wy verlicht
By dit kost'lijck gericht
Aen u te dincken.
Dese weldaet
Betoont door Godts genaedt,
Als klaer geschreven staet
| |
[pagina 78]
| |
In die Schrifturen:
In Adams zaet,
Door Godts eeuwigen raet,
Geschiet dat hy't verstaet,
Door veel Figueren
In de Wet der Naturen,
Heeft Melchisedech broodt en wijn
Godt en den Heere fijn:
Geoeffent in't aenschijn,
Van Abraham divijn,
Doen hy uit den strijdt fijn,
Quam sonder treuren.
D'eerste Persoon,
Den Vader met den Soon
Al in des Hemels Troon
Ernst'lijck geswooren,
Een Priester schoon
Zijt ghy na dat Patroon,
Melchizedech ydoon
Eeuwigh gebooren,
Een offerhand' uytverkoren:
Onder des broodts en wijns gestalt
Na des Figuers inhalt,
Heeft Christus ingestalt
Door sijn Godtlijck gewalt
Ter Zielen onderhalt,
Van ons verloren.
Doen in't beswaer,
Der slavernijen waer
Gods volck met groot misbaer,
By Pharoos tijden
Seer wonderbaer
Heeft Godt al uyt gevaer,
| |
[pagina 79]
| |
Willen verlossen haer
Ende verblijden,
Maer eer dit soud' geschieden
Moest het Paesch lam weerden geslacht,
Al in der middernacht,
Gegeten met aendacht
Waer by sy Godts almacht,
En weldaet hoogh geacht
Souden belijden.
Als met Lof-sanck,
Vyt Pharaoos bedwanck
Die Ioden vry en vranck,
Waren geweken
Door spijs en dranck,
Gods goetheyt op den ganck,
Aen't Volck al sonder danck
Heeft klaer gebleken:
Met't vuyr der liefd' ontsteken,
Heeft hy haer het Manna bereydt,
Een spijs vol soetigheyt,
En om't Leger gespryt,
Als hy haer had geleydt.
Door't Roode Meyr en 't feyt
Pharaoos deet wreken.
In't aerdtsche pleyn,
Die Christen in't gemeyn
Verquickt met die Fonteyn
Van Godts genaden:
Dat Paesch-lam reyn,
't Welck op hem neemt certeyn
Des menschen sond' alleyn,
Ende misdaden,
Hebben sy al genoten,
| |
[pagina 80]
| |
Doen sy uyt die zwaer slaverny
En satans tryanny
Waren geworden vry,
In 's werelts woesteny,
Tot een wegh spijs daer by,
Heel onverdrooten.
O! Edel pandt
En heyligh Offerhandt,
Heel door der liefden brandt
Aen 't kruys verslonden:
O Druyf playsant
Vyt het Beloofde Landt,
Des hemels triumphant,
Van Godt gesonden:
Den Wijn in onse wonden
Heeft gestort den Samaritaen,
Ons niet voor by gegaen,
Dien wy hebben ontfaen,
O ware Pellicaen:
Met wiens Bloedt uitgedaen
Sijn onse sonden.
Groot in't ghetal,
Gelijck die Ioden al,
Spijs naer haer wel geval
Rijck'lijck bequaemen:
Met groot gheschal
In dit traen vloedigh dal,
Roepen wy Chrisen all'
Om spijs te samen:
Maer niet voor ons lichaem,
Maer't broodt der zielen delicaet,
O Godt ons toeverlaet!
Geeft ons dit uyt genaed'
| |
[pagina 81]
| |
Als ons de doodt aengaet,
Dat wy niet desperaet
Verflauwen, Amen.
|
|