Een gheestelijck lust hofken

XXXV. Een ander op Paesschen.

Op de wijse: Des avonts in de Maneschijn.

CHristus is ons verresen,
O menschen zijt verresen,
En wilt nu vrolijck wesen
Inwendigh soo ghy meught:
Door hem zijn wy genesen
Van sonde en ondeught.

Adam den eersten Vader,

Door ongehoorsaemheyt

[p. 71]

 

Verleydt door den Verrader:

 

't Serpent vol nijdigheyt,

 

Die brocht ons allegader

 

In groot ellendigheyt.      Verleydt, etc.

 

Maer Christus onsen Heere,

 

Gehoorsaem totter doodt,

 

Heeft sijne leden teere

 

Beswaert met pijne groot:

 

Onfanght van dese leere,

 

Loopt tot hem in den noodt.      Heeft sijn, etc.

 

Over den doodt als heden,

 

Heeft hy getriumpheert,

 

Die Helle daer beneden

 

Oock mede gespoelieert?

 

Dus hy tot alle steden,

 

Wort geglorificeert.      Die Helle, etc.

 

Vroegh voor den daghe schoone

 

Van der doodt op-ghestaen,

 

Is hij met blijden toone,

 

Tot zijn Moeder ghegaen;

 

Hy vant der Maeghden Kroone

 

Met bitterheydt bevaen.      Is hy, etc.

 

Hy sprack wilt niet meer treuren,

 

O Moeder my aensien,

 

V hert dat schijnt te scheuren,

 

Door alle dit verdriet

 

Het moest met my gebeuren,

 

Gelijck het is geschiet.      V hert, etc.

 

Noch heeft hy menighmale,

 

Hem oock geopenbaert,

 

Als doen zy in een Zale

 

Saten bij een vergaert:

 

Met gesloten Portale,

[p. 72]

 

Door vreese seer beswaert.      Als doen, etc.

 

Hy sprack met blijde zede

 

Tot haer op't selve pas,

 

Ick geef u mijnen vrede

 

d'Apostelen seer ras,

 

Geloofde daerter steden,

 

Dat hy verresen was.      Ick, etc.

 

Is't dat wy Geestelijcke

 

Met hem verresen zijn,

 

Soo laet ons al gelijcken,

 

Soecken, en smaken fijn,

 

Godt in sijn Hemel-rijcke,

 

En met des werelts schijn.      So laet ons, etc.