Een gheestelijck lust hofken

XXXIV. Van Paesschen.

Op de wijse: O schoonste Personagie.

KOmt nu blijdelijck te gare,
Den schoonen Hemel siet,

[p. 69]

 

O Christen schare:

 

Ick brengh u nieuwe mare,

 

Staet op uyt u verdriet,

 

Maeckt vreucht eenpaere,

 

Die Son gedaelt,

 

Nu wederom straelt,

 

Want Christus is verresen,

 

Hy is verresen, Hy sal ons genesen,

 

Wilt bly wesen.      Die Son, etc.

 

Den vyandt had verslagen

 

Adam met sijn geslacht

 

Voor valsche lagen:

 

Christus genas die plagen,

 

Dus nu doch vrolijck lacht,

 

In dese dagen:

 

Dat Helsch gewelt // is nu ontstelt,

 

Want Christus is verresen, etc.

 

Dat helsch, etc.

 

Dat met de drie Marien,

 

Soeckt Iesum metter spoedt,

 

Met herten blye,

 

De sonden wilt vermeyen,

 

En wesen voortaen vroedt:

 

Bereydt tot lijen,

 

Verrijst tot deucht // dewijl ghy meucht,

 

Want Christus is verresen, etc.

 

Verrijst tot, etc.

 

Als Magdalena spoedigh

 

Socht haren Meester goet,

 

In liefe gloedich:

 

Met tranen overvloedigh

 

En droevigh van gemoedt,

 

Stondt sy weemoedigh:

[p. 70]

 

Maer Iesum by // maeckten haer bly,

 

Want Christus is verresen, etc.

 

Maer, etc.

 

Na Emaus zijn gegangen

 

Twee sijn Discipels droef,

 

Met herten bange:

 

Hebben na groot verlangen

 

Sijn levens eenen proef

 

Seer ras ontfangen:

 

Sy zijn verblijdt // ter selver tijdt,

 

Want Christus is verresen, etc.      Sy, etc.

 

D'Apostels allegader,

 

Saten bedroeft, vol sweet,

 

Vol rouw, vol weenen:

 

Iesus 't licht van den Vader,

 

Haer hoop, haer troost, haer hert

 

Is haer verschenen:

 

Dies zy den Heer // Glorie, lof, eer

 

Want Christus is verresen, etc.

 

Dies zy, etc.