Een gheestelijck lust hofken

XXX Een ander Aenspraecke Iesu Christi, tot een sondige ziele.

Op de wijse: Komt nu schoone Veld-Godinne.

Komt mijn ziel, by my verheven,
Aenschouwt wie ick bin,
Gy staet in mijn hert geschreven
V ick dus bemin:
Maer siet u verkeerde sin,
Gy gaet my begeven,
Door des wereldts schijn.

Wat voor schoonheyt sich doet blijcken,

In de werelt wijt,
Wat tot liefd' treeckt insgelijcken,
En u hert verblijdt,
Is't noch tegen my wel yet,
Is't niet stof en slijcke,
Brenght in't lest verdriet.

[p. 62]

 

Schoonheyt ben ick van nature,

 

Lust en minlijckheyt

 

Vreuchden in my altijdt dueren,

 

Met vermaeck'lijckheyt;

 

Nochtans gy van my af-scheydt,

 

Maer u doet verhueren,

 

's Vleesch bedrieg'lijckheyt.

 

My heb ick u gansch gegeven:

 

V eygen te zijn:

 

Voor u stelde ick mijn leven,

 

Leed' torment en pijn,

 

V hert my aenkleven,

 

En mijnen dinaer zijn.

 

Ick heb drij en dertigh jaren,

 

V gesocht met vlijt,

 

V mijn schaepen langh verloren,

 

'k Gaf my noyt respijt

 

Al dees moeyt en acht ghy niet,

 

Sonder ruste waren,

 

Dagh en nacht altijdt.

 

Wat mocht gy meer van my wagten

 

Als ghy hebt ontfaen,

 

Wilt togh letten op mijn klachten

 

Want het gaet u aen:

 

Sal han dus die breede baen,

 

In al u gedachten

 

En u sinnen staen.

 

Tot u heb ick langh geroepen,

 

Maer verdooft blijft gy:

 

Mijn erm uyt gereijckt u open,

 

V oogh is van my:

 

Ick sie dat u wille vrij,

[p. 63]

 

En u sin gaen loopen,

 

Daer in zijt ghy blij.

 

G'hebt gehoort my voor u doore,

 

Daeg'lijcks kloppen aen,

 

Wil (mijn lief) mijn woorden hooren,

 

Laet my inne gaen:

 

Dagh en nacht heb ick gestaen,

 

Maer tot alle uren,

 

Dat ghy my versmaen.

 

Wilt gy dan u domme sinnen,

 

Volgen tot u schaed',

 

Mach mijn bidd' aen u niet winnen,

 

Mijnen goeden raet

 

'tIs u will' dat gy vergaet:

 

Gy verwerpt mijn minne,

 

't Doen u sinnen quaedt.

 

Denckt dan dat u sal erschijne,

 

Eenen wreeden dagh

 

Waer in ghy benauwt met pijne

 

Sult doen groot geklagh:

 

Schreyen sal dan zijn u lagh,

 

Maer suchten en grijsen,

 

Dan niet en vermagh.

 

Komt noch mijn ziel uytverkoren,

 

Korts is desen tijdt,

 

Neyght eerst tot my u ooren,

 

Die my kostelijck zijt,

 

't Smert my dat my vliedt;

 

Dus eer ghy verlooren,

 

Gaet, de Werelt mijdt.