'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 748]

Het hondert en acht-en-twintighste Liedt, Rethrograde-Liedt, Om van voren nae achter te zingen: end’ oock van achteren nae voren.

Voys: Onse Vader in Hemel-rijck.

Ghedenckt dat O mensch wat u krenckt,
Vliet lusten dijn, en Godt ontsiet,
Meest hindert u Liefd’ sonder Geest.

Leert wijsheydt nu Godt u begheert,
uijt zijnde tijdt komt eeuwigh spijt,
’t Gheschil alleen is puer onvvil.

[p. 749]

 

‘t Quaet bekent zijnde haer en laet,

 

Mach niemand anders sien Gods dach,

 

Zond’ moetwilligh noyt offer vond’.

 

 

 

Nieu ernst bewijst, seght ‘t oud’ Adieu,

 

‘t Licht schijnt noch tot u onderricht.

 

Sterft lust, verrijst, en ‘t leven erft.

 

 

 

Een is ‘t goet doch ‘t quaet is gemeen,

 

Vint schat dat God alleen bemint.

 

Vast is Gods padt maer zond’ is last.

 

 

 

Mist ghy jolijt u profijt ist,

 

Troost vint ghy nae, dat hoopt altoost,

 

‘t Bestaet inwendigh, schaed en baet.

 

 

 

‘t Slot is dat yder vreese Godt,

 

Vreucht Liefde, Vreed’, Geloof, en Deucht,

 

Daer dese zijn ‘t ghemoedt is klaer.