'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 744]

Het hondert en ses-en-twintighste Liedt, Is een Bruylofs-liedeken.

Stemme: Gerbrande wilt ghy leven, &c.

Viert Meye-feest der blyde Lust-godin,
Vliet, Velt en Bos, ‘t krielt al vol soete min,
‘t Mint al wat leeft: maer ‘t redelijcke dier
In echt bepaelt de lust van ‘t minne-vier.

Lofbaren Echt! daer suyver liefd’ en trouw

De kranssen vlecht, om kroonen Man en Vrouw:
Daer soete min in kuysheydt word gheblust,

[p. 745]

 

En liefde vest een stage rust en lust.

 

 

 

Lofbaren Echt van Zieltjens twee in een,

 

Daer lief en leedt en alles is ghemeen,

 

Daer hulp in noodt, en troost in druck is veil,

 

En elck een spoor verstreckt nae ‘t eeuwigh heil.

 

 

 

Lofbaren cht, daer ‘t Moederlijcke hert,

 

Wt kinders last noch lust gheboren werdt:

 

Daer Vader-sorgh de Ieughd staegh is ontrent,

 

En haer van jonckx tot Hemel-borghers went.

 

 

 

Lofbaren Echt van dit gheliefde Paer,

 

Des Hemels jonst versell’ u voor en naer,

 

Om heylighlijck nae ‘t Goddelijck besluyt,

 

Ter Zielen heyl, dit houw’lijck voeren uyt.