'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het hondert en vijf-en-twintighste Liedt,

Stemme: Lustigh Hymen als een Man.

V Liedt nu, vliedt nu jonge Ieught
Yd’le vreught,
Want het streckt tot groot bederven:
Neemt den gulden tijdt nu waer,
Die hier naer
Liever leven wil, dan sterven.

‘t Sterven wil elck wel ontgaen,

Maer met waen

[p. 740]

 

Denckt nu menigh tot zijn schade:

 

Al zijn wel mijn sonden groot

 

Bloedigh root.

 

Snee-wit maeckt my Gods ghenade.

 

Gods ghenade den Sondaer,

 

Niet een hayr

 

Voordeel doet in ‘t sondigh leven,

 

Wie hier sondicht niet behoort

 

Christus, voort

 

Word hy van Sathan ghedreven.

 

Sathan loert met aller kracht,

 

Dagh en nacht,

 

Om ons zielen te verpletten:

 

Singht soet als den Voghelaer,

 

Lacy! maer

 

Om ons vanghen in zijn netten.

 

Van zijn netten zijn gheplant

 

Op het Lant,

[p. 741]

 

Over al, in alle weghen:

 

Dies een yeder waer hy staet,

 

Ofte gaet,

 

Mach hem wel voorsien te deghen.

 

Elck te deghen nu de wacht

 

Neemt in acht,

 

Wat al vreught ghy voort siet stellen:

 

Spreeckt u hater vriendelick,n Is een strick

 

Om daer meed’ u neer te vellen.

 

Neder-vellen was zijn sin

 

In ‘t begin,

 

Hy is hier in niet bezweken:

 

Dies een yeder wacht hem doch

 

Voor ‘t bedroch,

 

Van des Sathans loose treken.

 

Wilt uyt-trecken ‘t sondich vleysch

 

Naer den eysch,

[p. 742]

 

En uyt Sodoma nu trachten,

 

Is der Enghelen bediedt,

 

Wel gheschiedt,

 

Wilt dan Gods woort niet verachten.

 

Acht (doen al de wereldt was

 

Als een plas,)

 

Zijnder maer over ghebleven:

 

‘t Sal soo zijn voor ’s Heeren dagh

 

Als ‘t doen plagh,

 

Dies mach schricken elck, en beven.

 

Schricklijck Godt verschijnen sal,

 

En ten val

 

Brengen al ‘t ongodlijck wesen:

 

Denckt hoe veel meer zijn verdaen,

 

Als gegaen

 

In ‘t beloofde Landt voor desen.

 

Desen schoon dierbaren tijdt

 

Gaen wy quijt,

[p. 743]

 

Dat een yeder dit versinden!

 

Dat den tijd oock naedert seer,

 

Daer de Heer

 

Van mistrouwt, geloof te vinden.

 

Weynigh Goudt te vinden is,

 

Is ghewis,

 

‘t Druppel by een vloet is kleynich

 

‘s Levens padt is nauw en smal,

 

En ‘t getal

 

Die ‘t bewandeld, is seer weynich.

 

Oorlof weynigh (voor een slot)

 

Vreesen Godt,

 

Veel met ’s werelds lust versellen,

 

Gaen den ruymen wegh, die leydt

 

(Christus seydt)

 

Tot d’eeuwige pijn der Hellen.