'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 624]
| |
Op de wijse: Edel Artisten koen, &c.Myn lieve vrienden soet,
En wilt u niet bedroeven,
Als u met teghenspoet,
Den Heere komt beproeven,
Hy weet al u behoeden,
| |
[pagina 625]
| |
En vreest gheenen aenstoot,
Hy en sal niet vertoeven,
Te vullen uwen nood.
Weest doch bekommert niet,
Om drincken of om eten,
Ghelijck ghy heden siet,
By Heydenen vermeten,
Die van Godt niet en weten,
Betrouwt den Heer alleen,
By hem en is vergheten,
Gheen Musken alsoo kleen.
V saken hem beveelt,
En wilt hem vyerigh minnen,
Dat Sathan niet en steelt,
Door verstroyingh van sinnen,
Dat goede zaed van binnen,
Daerom houd goede wacht,
En wilt hem overwinnen,
| |
[pagina 626]
| |
Door des ghelooves kracht.
Met sijn gherechtigheyd,
Dat Rijcke Gods wilt soecken,
Dat daer verborghen leyd,
Niet in veelheyd van boecken,
Maer in des herten hoecken,
Als eenen schat alleen,
Dat wysen ende Kloecken,
En konnen vinden gheen.
Met stilheydt seer bequaem,
Wilt uwen acker ploeghen,
Al in dees Heeren naem,
En hebt een goedt ghenoegen,
Alsoo ‘t de Heer wil voeghen,
Stelt u daer in te vreen,
Als haer de vrome droeghen,
Die hier hebben gheleen.
Al sonder gierigheyd,
| |
[pagina 627]
| |
Wandelt op uwe straten,
Want siet hy heeft gheseyd:
‘k En sal u niet verlaten,
Al schijnt hy u te haten,
Als hy u druck toesend,
‘t Gheschied tot uwer baten,
‘t Waerom is hem bekent.
Ghedenckt hoe Israel
Beproeft was in voortyden,
Godt lietse somtijds wel
Ghebreck en hongher lyden,
Maer ‘t was om te besuyden,
Haer herte met ootmoed,
Die Vaderlijck kastyden,
God al uyt liefde doet.
Op datmen kennis heeft,
Dat den mensch by den broode,
Alleene niet en leeft.
| |
[pagina 628]
| |
Maer by allen ghebode,
Dat uyt den mond van Gode,
Komt vloeyen in ‘t ghedacht,
Het is den Mensch van noode,
Te kennen Godes kracht.
Ghedenckt hoe Elias,
Gespijst werdt deur de Raven,
Den ouden Tobias,
In sijn armoedigh slaven,
Den Heere quam hem laven,
Na dat hy was beproeft,
Met schoone rijcke gaven,
Veel meer dan hy behoeft.
De Weduw’ die haer schuld,
Niet en konde betalen,
Heeft Godt haer nood vervult,
Met Oly in haer schalen,
Men kant niet al verhalen,
| |
[pagina 629]
| |
Hoe God soo goedertier,
Heeft op verscheyden malen,
Verlost zijn vrienden hier.’
De Iongeren Christi,
En waren noyt verleghen,
Armoedigh ginghen sy,
Wandelen op haer weghen,
God schickter soo ter deghen,
Die voor haer sorghe droegh,
Dat sy haer nootdruft kregen,
En hadden goets ghenoegh.
Natuur is haest versaed,
Die na schickingh des Heeren,
Hem hier ghenoegen laet,
Die kan seer veel ontbeeren,
Hy kan prysen en eeren,
God met een danckbaer hert,
Sonder meer te begheeren,
| |
[pagina 630]
| |
Als hem ghegheven werdt.
Een herte vol ootmoet,
Dat is altijd te vreden,
In ‘t ghene Godt hem doet:
En als het word vertreden,
Het denckt God weet te reden,
Waerom hy sulcks gehinght,
Dit offer moet nu heden,
Met sout wesen ghemenght.
Stelt u, hoe dattet gaet,
Volkomen in Gods handen,
Wat hy toekomen laet.
‘t Zy menschen-eer of schanden,
Laet u ghewilligh branden,
In des beproevens vyer,
Op dat u Offerhanden,
God aenghenaem zijn hier.
|
|