'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 612]

Het hondert en derde Liedt, Van de eenigheyd des Geests, waer in die bestaet, ende hoe dat in de selve waere ruste der Ziele te vinden is, ende dat allen arbeyd buyten die, vergheefsche quellinge is.

Stemme: O Schepper fier, &c.

Doet neerstigheyd,
O vrienden die God minnen,
Om te zijn van binnen
Vereenight in den Geest,
De eenigheyd

[p. 613]

 

Moet ghy met God beginnen,

 

Soo ghy wilt gewinnen,

 

Vrede der Zielen Feest,

 

Die den vrede soeckt van buyten,

 

Quelt hem selven met dispuyten,

 

In ‘t eenigh Een

 

Is rust en anders geen.

 

Die aen ‘t verstant

 

Hem selven heeft gebonden,

 

Dat hy heeft gevonden

 

En uyt de Schrift gehaelt,

 

Stuck-werck ist, want

 

Daer zijn weer ander gronden,

 

Die tot allen stonden,

 

Bewysen dat hy dwaelt,

 

Godes vrede hoogh te loven,

 

Gaet alle verstant te boven,

 

In ‘t eenigh Een

[p. 614]

 

Is rust en anders gheen.

 

Eenigh is Godt,

 

Eenigh zijn al zijn Leden,

 

Vol Liefden en Vreden,

 

In eenen Gheest ghebouwt,

 

Een is ‘ ghebodt,

 

Al zijn ‘t verscheyden zeden,

 

Eenigh is de reden,

 

Waer op ‘t gheloove houdt,

 

Die ‘t gheloove deylt in stucken,

 

Dien en macht niet wel gelucken,

 

In ‘t eenigh Een

 

is rust en anders gheen.

 

Van aen-begin

 

Zijn alle Creatueren,

 

Beelden en Figueren,

 

Van ‘t waerachtighe goet;

 

‘t Heeft eenen sin,

[p. 615]

 

Nae in-houd der Schriftueren,

 

Om den Mensch te stueren

 

In ‘t Godlijck wesen soet:

 

Neemt ghy ‘t beelt voor ‘t ware wesen,

 

‘t Sal u Ziele niet ghenesen,

 

In ‘t eenigh Een

 

Is rust en anders gheen.

 

En Godes rijck,

 

Gheleecken by de zaden,

 

Dat wast op by graden,

 

Inwendigh in den Mensch:

 

‘t Komt niet ghelijck,

 

‘t Zijn gaven der ghenaden,

 

Gods heerlijcke daden,

 

Zijn in der tijd nae wensch,

 

Siet Gods Liefde, siet Gods minne,

 

Siet Gods groote wijsheydt inne,

 

In ‘t eenigh Een,

[p. 616]

 

Is rust en anders geen.

 

Ionck zijnde ‘t Kindt,

 

Met Melck moetmen ‘t spysen,

 

Daer nae onderwysen,

 

Wat hooger al-te-met:

 

Allenghs begint

 

‘t Verstandt in hem te rysen,

 

Endelijck de grysen

 

Wordt stercke spijs geset,

 

Wilt die spijse niet begeeren,

 

Die ghy niet en kond verteeren,

 

In ‘t eenigh Een

 

Is rust en anders geen.

 

Liefde is ‘t Een,

 

Kennissen zijn de deelen,

 

Die God als Iuweelen,

 

Voor eerst den Mensche geeft,

 

Waer Liefd is heen,

[p. 617]

 

Daer vallen veel krackeelen,

 

Maer Liefde kan heelen,

 

Want sy de volheyd heeft,

 

Christi Liefde ongemeten,

 

Gaet te boven alle weten,

 

In ‘t eenigh Een

 

Is rust en anders geen.