'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 573]
| |
Op de wijse: Van den 103. Psalm. Mijn Ziele wilt den Heer met Lof-sangh, &c.Heylighe Geest, fonteyne aller goeden,
Salf-olye der Christ’lijcker ghemoeden,
Vervult ons hert met u Hemelsche kracht!
Wtdeylster van de Goddelijcke minne,
Maeckt ons bequaem, op dat wy recht van sinne,
V heerlijckheydt uytbreyden met aendacht.
Heylighe Geest ghy zijt een eeuwigh wesen,
Gheen Creatuur, die men kan sien of lesen,
| |
[pagina 574]
| |
Doch Creatuur van u getuyg’nis gheeft,
Want de Heyl’ge menschen van u ghedreven,
Hebben de Schrift door u wijsheyd beschreven,
Waer van ‘t vernuft geen recht begrijp en heeft.
Want ghy zijt reyn, eenvuldigh van manieren,
De Wereld wil haer wijsheyd hoogh vercieren,
S’en kent u niet, o Duyve soet van aert,
Haer Wysen in haer eyghen wijsheyd dolen,
En u wijsheyd die blijft voor haer verholen,
Die ghy alleen den kleynen openbaert.
Heylighe Geest, Gesante uyt den hooghen,
Ghy stelt den mensch de liefde Gods door ooghen,
Om te beweghen sijn versteende hert,
Wat sonden dat den mensch hier heeft beganghen,
Daer van sal hy vergiffenis ontfanghen,
Maer die u lastert niet vergeven werdt.
God’lijcke strael, seer suyver van naturen,
In een quaed-will’ghe ziel kond ghy niet duren,
| |
[pagina 575]
| |
Naer die u stemme hoort en u op doet
Sy dien komt ghy seer lieffelijck ghestreken,
En reynight hem van alle zijn ghebreken,
[...]a tot een Tempel maeckt ghy sijn gemoedt.
Door u beleydt den Vader uyt den Throone,
Met Iesum Christum synen lieven Sone,
Komen te saem woonen by ‘s menschen kindt,
Siet daer een hutte Godes by de menschen,
Wat mach men soeter paringhe ghewenschen,
Het is de hooghste vreughde die men vind.
O soete kracht van God neder ghesonden,
Om ‘s menschen hert met liefde te doorwonden,
Om ‘s menschen hert te openen ‘t verstant,
Om ’s menschen hert te dryven en te leyden,
Om ‘s menschen hert Godformingh te bereyden,
Om ‘s menschen hert te zijn een seecker pand.
Dit seker pand Gods kind’ren werd ghegheven,
Dies sy met hem in waren vrede leven,
| |
[pagina 576]
| |
Lieff’lijck ghetroost en van vreese bevrijd,
Want hy die vreest heeft eenighsins noch pijne,
Maer die daer heeft der liefden medicijne,
Ghestadigh is hy inden Gheest verblijd.
Heylighe Geest, men hoort wel u gheruchten,
Maer daer ghy woont daer sietmen uwe vruchten,
Vyerighe liefd’, en inwendighe vreught,
Een vreedsaem hert seer vriendelijck en goedigh,
Vol van gheloof, gheduldich, en sachtmoedigh,
Met matigheyd bequaem tot alle deught.
Gods kind’ren die van u werden gedreven,
En is gheen Wet noch reghelhier gegeven,
In alle waerheyd ghy haer leyden sult,
Leer-meesters vreemt moghen sy wel ontbeeren,
V salvinghe haer alle dingh kan leeren,
Want door de liefde werdet al vervult.
Ghy maecktse een die eerst waren verscheyden,
By u en is gheen Iode, Grieck, noch Heyden,
| |
[pagina 577]
| |
V tael verstaet elck een in sijn gheweet,
En die van uwen wijn is ingheschoncken
Die smelt in liefd’ en word daer van soo droncken,
Dat hy hem selfs en alle dingh vergeet.
Sorgh hy verliest oock lust tot dese goeder,
Hy weet van Moeder, Suster, noch van Broeder,
d’Oude ghewoont gaet al uyt synen sin,
Soo dat hy met hem selven is verleghen,
Even ghelijck de droncke menschen pleghen,
Heylighe Gheest dat doet u soete minn’.
Heylighe vloedt van boven af ghevloten,
De Ziel daer ghy u selfs hebt in ghegoten,
Heeft troost en vreught oock midden in ‘t verdriet,
Sy is door u versegelt en verbonden,
En in de liefde Gods soo gantsch verslonden,
Al heeftse kruys nochtans s’ en wanckelt niet.
Heylighe Geest, de ziel daer ghy woont binnen,
Gheen Creatuur en kanse overwinnen,
| |
[pagina 578]
| |
Want sy staet vast door u in God ghegrond,
Ia God die daer de meeste is van allen,
Wiens stercke handt sy niet en mach ontvallen,
En dat uyt kracht van Gods eeuwigh verbond.
|
|