'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 483]
| |
Op de wijse: O Schepper fier.O Schepper fier
Hoe heylich is u wesen,
Schoon en uytghelesen
In suyverheyd volmaeckt,
Soo moeten hier,
V lieve Kinders wesen,
Gheestelijck verresen
Van sonden vry ghemaeckt
| |
[pagina 484]
| |
Wantmen twee contrary dingen,
Niet en kan te samen bringhen
Gheen duysternis,
By ‘t ware Licht en is.
Ghelijck het Hooft
Soo moeten oock de leden,
Inwendich besneden
En sonder rimpel zijn,
Wie dit ghelooft,
Die wandelt hier beneden,
Als hem voor ghetreden
Heeft Iesum Christum fijn
Die daer hope op hem setten,
Suyv’ren haer van alle smetten
Een herte reyn,
Aenschouwet Godt alleyn.
Een die oprecht
Wt Godt hier is ghebooren,
| |
[pagina 485]
| |
Wat hem komt te vooren
Hy sondicht nimmermeer,
Den Sathan vecht,
En komt hem wel bekooren,
Maer ghelijck een tooren
Staet hy in teghen weer:
Want Gods zaet hout hem in allen,
Dat hy niet en kan omvallen
Godts reyne aert,
Daer uyt hy is ghebaert.
Wie sonde doet
Is in ‘s Duyvels ghesinne,
Want van aenbeginne
Hy oyt ghesondicht heeft,
Maer een ghemoet,
Vol van Gods reyne minne,
Heeft gheen sonde inne
Want Christus in hem leeft,
| |
[pagina 486]
| |
Een goet Boom brenght goede vruchten,
Niemant make hier uytvluchten,
Der sonden Knecht,
En kent God niet te recht.
Want souden wy
Noch Sondaers zijn bevonden,
Een dienaer der sonden
Waer Christus onsen Heer,
Wanneer ons hy,
Rechtveerdicht deur sijn wonden,
Heeft hy ons verbonden
Te blijven in zijn Leer.
Sonden zijn des Duyvels treken,
Christus komt om die te breken,
En al ghelijck,
Te roepen uyt zijn Rijck.
Waer Christi Gheest,
Heeft Scepter en ghebieden,
| |
[pagina 487]
| |
En kan niet gheschieden,
Yets teghen synen wil,
Want voor het meest,
Moet altijd ‘t minste vlieden,
Heerscht hy in u lieden
Daer blijft niet langh gheschil,
Lusten en begeerlijckheden,
En al u sondighe leden
Werden vernielt,
Ghekruyst, en heel ontsielt.
Sonds wortel leyt
Soo diep in ‘t hert verborghen,
Diemen moet verworghen
Doort reyn gheloof in Godt,
De giericheydt,
Met soo veel ydel sorghen,
Voor den dach van morghen
Al teghen Gods ghebodt,
| |
[pagina 488]
| |
Wilt u faeck den Heer opgheven,
Tracht alleen om wel te leven,
En voort de rest,
Sal Godt voeghen op ‘t best.
Soo yemant seydt
Hoe sal ick daer toe raken,
Wilt u selfs versaken
Gheheel tot in den gront,
En weest bereydt,
Des lijdens Kelck te smaken,
Godt sal in u maken
‘t Welck ghy niet doen en kont
Laet die goede Heer u schuymen,
Och hy kan so haest doen ruymen
Al wat u deert,
Soo ghy hem niet en keert.
Eylaes! den Mensch
Woud’ hy sijn Kruyce draghen,
| |
[pagina 489]
| |
Dat hem alle daghen
Van Godt werdt op gheleydt,
Hy soud’ zijn wensch,
Wel vinden en bejaghen,
Maer hy vreest de slaghen
Daer deur hy wordt bereydt,
Slaen u hier de Wachters wonden,
Soeckt, tot dat ghy ‘t hebt gevonden,
Sonder verdriet
Vindt ghy u Bruyd’gom niet.
|
|