'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
Op de wijse: Ghy Memelijckers met namen,Die hier wil staende blijven,
En vord’ren meer en meer,
| |
[pagina 490]
| |
Moet hem niet laten dryven
Van Menschen heen en weer,
Maer sonder ommekeer,
Met alle sijn ghedachten
Alleene sien en achten,
‘t Exempel van sijn Heer.
Siet ghy de Menschen dolen
Verlichtse soo ghy kont,
Oft laetse God bevolen,
Oordeelse niet terstont
Want God kent haren gront:
Wien oordeelt ghy soo seere,
Hy staet oft valt zijn Heere
Die hem oock maeckt ghesont.
Wacht u te onderwinden
Yemants verborgentheydt,
Godt sal ‘t naemaels wel vinden,
Hierom den tijdt verbeyt
| |
[pagina 491]
| |
Te kleyn is u wijsheyt,
Om vonnissen te gheven,
Soeckt ghy slechs te beleven
‘t Gheen u is op gheleyt.
Hoort ghy yemants ghebreken
Ghelooft niet sulcken praet,
Maer wilt hem selfs aenspreken
De sake onderstaet,
Misschien ist niet soo quaet,
Hy sal u contenteren,
Oft hy sal hem bekeeren,
Soo hy is in misdaet.
Met vriendelijcke reden
Sulcke te nemen waer,
En voor God in ghebeden,
Oock te ghedencken haer
Dat is Gods wille, maer,
Te schenden yemants fame,
| |
[pagina 492]
| |
Is Godt niet aenghename
En ‘t heeft een groot ghevaer.
‘t Sijn somtijds sulcke dinghen
Waer van gheen Wet en is,
Daer op een Wet te bringhen,
Tis al te onghewis
De grootste duysternis,
Is meest by sulcke lieden,
Die veel willen ghebieden,
En loopen selve mis.
Die de Weerelt versaken,
Worden terstont benijdt,
S’en konnent soo niet maken,
Oft sy worden altijdt
Der Menschen gunste quijt,
En lichtelijck belooghen,
Want van de schalcke ooghen
Was Christus noyt bevrijdt.
| |
[pagina 493]
| |
En oftmen schoon vernomen
Eenighe feylen heeft,
Wie isser soo volkomen,
Die nimmermeer en sneeft
Och die ootmoedich leeft,
Met een gheduerich mercken,
Al op sijn eyghen wercken
Niet licht een oordeel gheeft.
Na dat de liefd’ is vyerich
Oock de oordeelen gaen,
De liefd’ is goedertierich,
En vremt van arghewaen
Och neemt de liefde aen,
Die sal u onderwijsen,
Het goede sal sy prijsen,
En ‘t quade laten staen.
Het quade te verbreyden
Dat komt uyt onverstant,
| |
[pagina 494]
| |
Het doet de herten scheyden,
En ‘t breeckt der liefden bant
En het en sticht niemant,
Maer ‘t doet goe vrienden twisten,
Het sijn des duyvels liften
Die stoockt al sulcken brant.
Niet om ‘t ghebreck ghenesen
En brenght by ‘t aenden dach,
Maer om dat hy door desen,
De liefde breken mach:
Want hy hem menghen plach,
Onder Gods kinders teere,
Als hy die voor den Heere
Te samen komen sach.
Des Werelts grove sonden
Laet hy wel ongheroert,
Haer schalcke boose vonden,
Werden gheacht voor boert,
| |
[pagina 495]
| |
Maer die een leven voert,
Nae Gods bevel ghegheven,
Teghen ‘t ghemeyne leven
Daer wordt haest op gheloert.
Soud’ men aen nemen ‘t klagen
Datmen hoort altemet,
Het soud’ ons doen vertraghen,
In ons Christ’lijck opset
Want hy wort licht besmet,
Die geerne soeckt te spreken
Van sijns naesten ghebreken,
En blijft selfs ongheret.
Dus laet u niet beweghen
Op dat in sulcken graet,
Ons heyl niet sy gheleghen,
Aen yemants doen of laet
Aen yemants liefd’ of haet,
Maer Christus onsen Heere,
| |
[pagina 496]
| |
Sijn leven en zijn Leere
Ons tot een voorbeelt staet.
|
|