'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 477]
| |
Op de wijse: Godt en straft noch en seghent nimmermeer.Gods kinderen ghy meucht wel zijn verheucht
Als ghy Gods beloften te recht insiet,
V is bereydt een eeuwighe vreught,
Al die met Christus lyden druck en verdriet:
O vrienden en verachtet niet,
Als ‘t u gheschiedt om Christus leere,
Ghy sult verblyden seere,
Van den Heere, ontfanghen een heerlijck Rijck,
| |
[pagina 478]
| |
En hem worden ghelijck,
Ist dat ghy tot den eynde blijft sonder afwijck.
Die ghetrouwe blyven totter doodt,
Die sullent al besitten, soo Schrift ontbint,
En eten verborghen Hemels broodt:
Och willet wel bedincken vrienden bemint,
Want wie dat altemale verwint,
Als liefste kint // sal wesen
Van Godt hooghe ghepresen,
By desen // gedenckt hoe ghy sult wesen geloont,
Alsoo Esdras was ghetoont,
Op den bergh van Sion daer sult ghy zijn gekroont.
Groot is den loon, die ‘t overdinckt,
Die God zijn volck sal geven in eeuwigheyt,
En sullen als die Sonne blinckt
Blincken, alsoo ons die Schriftuere seydt,
In het Rijck ‘t welck ons is bereydt,
En zijn ghekleydt // met witte zijde,
| |
[pagina 479]
| |
En sullen wesen blyde,
T’allen tyden // blincken als voncxkens in ‘t riet,
En verlost zijn van verdriet,
En met vreuchden singen dat soete nieuw Liedt.
Dan sal vol lacchens zijn haer mondt,
Als sy sullen aenschouwen haer blyschap schoon,
En sullen wesen ter selver stondt
Gelijck Gods Engels puer in ‘s Hemels throon,
Och denckt altijdt op desen loon,
Als sy u doen // seer schandigh,
Maer strijd altijdt vailliandigh.
Die volstandigh blyven tot den endt,
Die sullen blincken jent
Gelijc die sterren klaer in des Hemels firmament.
Dan sullen sy wesen ten dien saysoen
Ghelijck de Ceder-boomen, die lustigh staen,
En maecken des Heeren Voor-hof groen,
Als mest-kalveren sult ghy wesen, en nemen aen,
| |
[pagina 480]
| |
Ghy sult uyt en inne gaen,
Niet en mach u schaen, des doodts verseeren:
Ghy sult eeuwigh triumpheren,
Regueren, met Christs op zynen Stoel,
Die sal u nae mijn ghevoel,
Ontfanghen, als een Boelinne ontfanghen wordt van haren Boel.
Hoe souden wy moghen zijn bevreest,
Als wy overdencken ons Bruydegoms deucht,
Hoe hy tot zynes Bruylofts-feest,
Sal dienen al zijn vrienden met grooter vreught:
Och Lief hoe sult ghy zijn verheught?
Als ghy meught jonstigh hooren:
Komt hier mijn uytverkoren,
Mijn tresoren, besit, die voor u zijn bereydt
Al van der eeuwigheydt,
Dan suldy vrolijck lachen, al ist dat gy nu schreyt.
‘t Lam sal afwasschen u tranen soet,
| |
[pagina 481]
| |
En lieflijck leyden aen die Fonteyn,
Om dat ghy u kleederen al in zijn bloedt
Ghewasschen hebt uyt grooter Liefden reyn:
Dan sullen die gheteeckende ghemeyn
Groot ende kleyn, veel vreucht oorbooren,
Gheenen druck en komt haer te voren,
Noyt oore en hoorde, noyt ooghe en sach,
Noch in noyt hert en lach
Die vreugt die God sal geven in desen blyden dach.
Desen blyden dagh vrienden die naeckt,
Voor die recht leeren treden den engen padt,
Door welcken padt datmen gheraeckt
In die autentijcke schoone vercierde stadt,
Die den Enghel met der maten mat,
Costelijcken schat is de mueragie,
Sy is schoon van cieragie,
Met couragie over de mueren springht,
Op des Lams goeden ghedinckt,
| |
[pagina 482]
| |
Die ghy dan sult ghenieten, als Godt u daer in bringht.
Oorlof notabel Compangie,
Volght ‘t Gheloofs Hertoghs als trouwen Heldt,
En dincken op die schoone melodie,
Als ghy moet lyden druck en gheweldt,
Die hayren uws hoofts zijn al gheteldt,
Wordy ghequelt // ’t sal omme draeyen,
Al sietmen u schandelijck zaeyen,
In ‘t maeyen // sal datmen schandelijck sien
Heerlijck zijn ende nieu,
Oorlof reyn uytverkoren, hier mede seg ick Adieu.
|
|