'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 469]

Het ses-en-tseventighste Liedt, Waer in des Heeren groote almoghentheydt uytgebeeld wort.

Op de wijse: Christen broeders laet u leeren, &c.

Het is een schoon dierbaer saecke
Datmen maecke // onses Gods Naem
Groot, met Lofzangh ende spraecke,
Soet van smaecke // is hy bequaem;
Iae vriendelijck ende minsaem
Laet ons zijn faem // verbreyden wijdt,
Looft hem ten rechten // die zijn knechten, zijt
Met groot jolijt

[p. 470]

 

Looft den Schepper ghebenedijt,

 

Die alle dinghen heeft ghemaeckt subijt,

 

Alle eere // tot hem keere,

 

Nu end’ t’aller tijdt.

 

Synen Stoel is boven schreven,

 

Hoogh verheven // wijdt ontdaen:

 

Veel duysent Enghelen beven,

 

Die beneven // voor hem staen:

 

Sijn gramschap doet berghen vergaen,

 

Die diepten saen // verdroghen vry,

 

Voor sijn aenschouwen // mans en vrouwen, ghy

 

Looft hem, waer ‘t zy,

 

Meerder dan alle lof is hy:

 

God is overal, verr’ en by,

 

In hem leven // ende zweven

 

Allegader wy.

 

Laet ons Godt een nieuw Liedt singhen,

 

Groote dinghen // doet hy bloot:

[p. 471]

 

Voor hem beeft ‘s werelds omringhen,

 

Oock springhen // de steenrotzen groot

 

In stucken, voor zijn toornigh exploot,

 

Maer in den noot // is hy seer goedertier,

 

Die betrouwen // op hem bouwen hier,

 

Hy helptse schier,

 

Wt lyden ende groot dangier,

 

Hy gaet met haer door water ende vyer,

 

Hy kan mercken // al ons wercken,

 

Hy proeft hert en nier.

 

Hy weet al ‘s menschen ghedachten,

 

Al haer trachten // en verstandt:

 

Klaer als dagh zijn hem de nachten,

 

Groot van machten // is zijn handt,

 

Hy hoort en siet wel alle dinghen, want

 

D’oore gheplant // hebbend’ als wijs engien,

 

Soud al vooren // oock niet hooren, dien

 

Soude, door wien

[p. 472]

 

D’ooghe gemaeckt is, oock niet konnen sien

 

Hy weet alle dinghen eer sy gheschien,

 

Nae Schrifts getuygen // voor hem buygen

 

Moeten alle knien.

 

Godt is een Coninck ghepresen,

 

Ende desen // woont in een licht

 

Daer niemand toe komt gheresen:

 

Sijn Wesen // van menschen ghesicht

 

Is verborghen: hy heeft ghesticht

 

Al het ghewicht // der aerden zwaer,

 

Seer groot bevanghen // en ghehangen, daer

 

Op ‘t water klaer,

 

Met zynen woorde krachtigh ende waer,

 

Ende hy onderhoudet oock all’ gaer,

 

Sijn vermoghen // ongheloghen

 

Blijckt wel openbaer.

 

Al zijn wercken groot bevonden,

 

Diemen gronden // niet en mach,

[p. 473]

 

Van zijn heerlijckheyt oorkonden,

 

t’Allen stonden // eenen dach,

 

Doet den anderen daer af ghewach.

 

Maer noyt en sach // yemant God vanden throon,

 

Maer zijn verkoren // een-gheboren Soon,

 

Heeft ons seer schoon,

 

Dat verkondicht // Lofprijs sy hem te loon,

 

Die op den stoel sit, weerdich alle Kroon,

 

Eeuwich ghepresen // moet hy wesen,

 

En dat Lam ydoon.

 

Doe wy Gods Vyanden waren,

 

Iae sondaren // boos en fel,

 

Ginck hy ons zijn Liefde baren,

 

Sonder sparen // gaf hy snel,

 

Voor ons allen in doots ghequel,

 

Synen seer wel // beminden Sone soet,

 

Die ons in noode // met zijn roode bloet,

 

Verloste vroet,

[p. 474]

 

Siet, wat een liefd’ ons God den Vader doet,

 

Dat hy ons als kinderen zijn goet,

 

Maeckt deelachtigh // hem eendrachtigh,

 

Eeuwich Lof zijn moet.

 

Sijn ghenade onverdweenen,

 

Is verscheenen // over al,

 

Tot profijt van den gheenen,

 

Die recht heenen // in dit dal,

 

In Christo wandelt den wech smal,

 

Maer heten sal // na Schrifts bediet,

 

Den obstinaten // sonder baten, niet

 

Hem en gheschiedt

 

Gheen ghenade // maer onghenade, siet

 

Toorn, anghst, druck en zwaer verdriet,

 

Wie te vooren // synen tooren

 

Hier niet en ontvliedt.

 

Tot quijt-scheld van ‘t sondigh leven

 

Is ghegheven // die ghelooft

[p. 475]

 

Iesus den name verheven,

 

Tot ons leven // ende hooft,

 

Des Vyants macht heeft hy berooft,

 

Blijft niet verdooft // wie ooren heeft die hoort,

 

Wilt ontfanghen, met verlanghen, ‘t woort

 

Reyn onghestoort,

 

Schickt u te gaen door d’enghe poort,

 

Met liefd’ en broederlijck accoort,

 

Brenght den name // Gods bequame,

 

Vrucht der lippen voort.

 

Vreest Godt al ghy Menschen teere,

 

Gheeft hem eere // want het naeckt,

 

Nu den tijd zijns oordeels seere,

 

Nae zijn Leere // altijdt waeckt,

 

Aenbidt hem, en niet en versaeckt,

 

Die heeft gemaeckt // Hemel en ‘t aertsche velt,

 

Zee en Fonteynen // desen reynen, helt

 

Sy toe ghestelt,

[p. 476]

 

Eeuwigh lof, eere, prijs, ende gheweldt,

 

Ghy Conincklijck Priesterdom, hier vertelt,

 

Vry met breughden // al zijn deughden,

 

Al wordt ghy ghequelt.

 

In Gods lof wilt niet verkrancken,

 

Christen rancken // onversteent,

 

Wilt in alle dinghen dancken,

 

Spijs en drancken // hy verleent,

 

Geen mensch en wort voor hem vergeten, neent

 

Sorgt noch en weent // niet, om dat vleesch aengaet,

 

Maer wel gade // Gods ghenade, slaet,

 

Daer in bestaet

 

Met vaster herten blijft vroegh ende laet

 

By den Heere, volght zijnen raedt,

 

Om niet verdolen // hem bevolen

 

Blijft, Christelijck zaedt.