'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het een-en-seventighste Liedt, Aenwijsingh, Waer in dat de rust der Zielen bestaet.

Voys: Een Meysken op een Rivierken sat.

De rust der Zielen die bestaet,
In ons ghemoedt,

[p. 429]

 

Als wy af laten van het quaedt,

 

En doen het goedt.

 

Als wy bewaren d’eenigheydt,

 

Die Godt in schiep:

 

Die in de Ziel verborghen leydt,

 

Inwendigh diep.

 

Daelt ghy daer in ghy werdt gesont,

 

Al waert ghy kranck;

 

‘t Verhalen van dien diepen grondt

 

Waer veel te lanck.

 

‘t Is ‘t huysken daer de Liefde rust,

 

Daer Godt in woont,

 

Wanneer hy niet en wordt gheblust

 

Door quae ghewoont’.

 

Universale Medecijn

 

Is dese Minn’,

 

Al hadt ghy veelderley fenijn

 

Ghenomen in.

[p. 430]

 

Verbiedt de Zee van u ghedacht,

 

Soo wordet stil,

 

V scheepken werd aenlant ghebracht,

 

Naer uwen wil.

 

Ghedenckt aen God en aen het goet,

 

Wat ons doet hy,

 

Wat den verkeerden mensche doet,

 

Gaet dat voorby.

 

Als Iesus aen de Tempels deur,

 

Gheduerich waeckt,

 

Hy laetter niemand komen veur,

 

Die onrust maeckt.

 

Wie ‘t quaet verdrijft uyt zijn secreet,

 

Seyd den Propheet,

 

Der Zielen broodt hy altijd eet,

 

Wel hem die ‘t weet.