'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 425]

Het tseventighste Liedt. Een Vermaen-Liedt, treckende tot scherpe waerneminge zijns selfs.

Voys: Ick heb den Heer lief, want hy heeft verhoort. Psalm 6.

In alles wat ter Weerelt u ontmoet,
Houdt u ghemoet // voor Godt altijd in vreden,
En achtet niet hoe seer ghy word bestreden,
Soo blijft ghy sterck en in de liefde soet.

Al schijnet datter veel verloren gaet,

Als ghy het quaet // niet doorsoeckt met u sinnen,

[p. 426]

 

Ghy sult nochtans aen niemant konnen winnen,

 

Ist dat ghy selfs u eyghen Ziele schaed.

 

Nummermeer laet dit komen in ‘t ghedacht,

 

Dat God gheen acht // en heeft op uwe weghen,

 

Maer dat aen u behoudt hem is gheleghen,

 

Sijn liefd’ daerom u hier ter Weerelt bracht.

 

Neemt waer het gheen dat ghy in u bevindt,

 

Soo ghy bemint // Liefd’ ende soeten vrede,

 

Soo kond ghy God ghenaecken in ghebede,

 

Anders u hert al heen en weder zwindt.

 

Eer ghy ‘s nachts slaept, doorsoeckt u eygen hert,

 

Oft niet en werd met veel ghedacht bestooten,

 

‘t Welck uyt voorgaend’ ontroeringh’ is gesprooten,

 

Siet dat ghy hier in niet en blijft verwert.

 

Keert u niet uyt na yemands raed of sin,

 

Daer de proef in // u niet en werd bevonden,

 

Want ghy weet best u heymelijcke wonden,

 

Een ander weet dickwils eynd’ noch begin.

[p. 427]

 

Elck een weet best waer hem de schoene dwinght,

 

Men spreeckt of singt // wel somtijts na goet meenen

 

Maer eygentlijck de gront en weet maer eenen,

 

Te weten Godt, die in de Ziele dringht.

 

Noyt voer hy wel, die zynen vrient uyt sloot,

 

Wiens Liefde groot // sijn herte kan ghenesen:

 

Soo doen sy die versmaden ‘t vreedsaem wesen,

 

‘t Welck God soo lieflijck in de Ziel uyt doodt.

 

Ist dat ghy wel op alle dinghen let,

 

Ghy voelt te met // dat vremde fantasyen

 

Met een dingh menighmael u hert bestryen

 

Dat overlangh was aen een kant gheset.

 

Anders ist niet dan om der Liefden gloet

 

Onder de voet // te brenghen, wilmen ‘t achten,

 

Maeckt onderscheyt tusschen d’ydel gedachten,

 

En tusschen ‘t stil, eenparigh, reyn gemoedt.

 

Nu, O mijn hert! dat Godt en my bemint,

 

En al die in ‘t gheloove met u stryden:

[p. 428]

 

Och of ick kon u hert altijdt verblyden,

 

Met ‘t gheen dat ghy inwendich in u vint.

 

Soeckt die fonteyn die Iesus in u gheeft,

 

Die altijdt leeft // en gheerne wil ontspringhen,

 

Als sy niet werdt verstopt door ydel dinghen,

 

En dats’ haer voetsel uyt den Vader heeft.