'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het drie-en-sestighste Liedt, Den Inhoudt van Iohannes Euangelie.

Op de wijse: Vanden 100. Psalm.

Aenbegins Woort werd vleys, Iohan
Betuyght, ’t Lam komt, hy wijst het an,
Twee volghen hem, Philippus vint
Nathanel. Iesus hem ontbint.

[p. 385]

 

Bruyloft, tot Caan word Water Wijn,

 

Wisselaers uyt ghedreven, zijn

 

Liefde verslint, Tempel opricht,

 

Betrout niet die ghelooven licht.

 

Can Nicodeem’ gheen weder boort’,

 

De Slangh aensiet, Gods liefde hoort,

 

Duysternis doemt, Iohannes doopt,

 

Den Bruyd’gom wast, ‘t volck tot hem loopt.

 

Dronck heyscht den Heer, van Sichaers vrou.

 

‘s Levens fonteyn bevrijd van rouw,

 

Bidt in den Gheest, neemt Oogst tijd waer,

 

’s Coninckx Soon gh’neest, ‘t gheloof was daer.

 

Een kranck’ gheneest, aen Vyvers gracht,

 

Vader en Soon, dooden herbracht,

 

Tot pijn e vreucht, Eersucht verdooft,

 

Dat Schrift noch Moyses werd ghelooft.

 

Feest houden vijf duysent in ‘t gras,

 

Wand’lingh op Zee broot volgingh’ was,

[p. 386]

 

Hy gheeft zijn Vleys en Bloet tot spijs,

 

Achtervvaert gaen die zijn onwijs.

 

Gaend’ op het loover, twist ontstaet,

 

Eersucht onrecht oordeel uytslaet,

 

Op d’hoogste dach elcks hant houd stil,

 

Nicodeem spreeckt teghens haer wil.

 

Hy oordeelt niet het Overspel,

 

Hy is het licht niemant komt el,

 

Waerheyt maeckt vty, doch Abrahams saet

 

Soeckt Steenen na des Duyvels raet.

 

Iesus den blint geboren heelt,

 

Hun ban is fel, hun tonghe streelt,

 

‘t Werck tuyght, die blinde hem belijd,

 

De siende blyven Blint van nijd.

 

Kerck vvijding komt den Herder by,

 

Hy kend zijn Schapen en hem sy,

 

Godts Soon is met den Vader een,

 

Over Iordaen wijckt hy den Steen.

[p. 387]

 

Lazarus kranck, wordt opgevveckt,

 

Martha haer kleyn gheloof ontdeckt:

 

Maria weent, Caiphas houdt raedt:

 

Iesus in stilheyd t’Ephrem gaet.

 

Maria salft, Iesus rijd in.

 

Griecken hem sien, Tarruvv’ gheeft sin,

 

Donder-stem gheen verhartheydt keert,

 

Naemaels oordeelt ‘t gheen dat hy leert.

 

Nae ‘t Avond mael hy voeten vvast,

 

Den Knecht niet boven Meester past:

 

Ontdeckt ‘t verraedt, de brock hy geeft,

 

’t Nieu ghebodt hy verkondight heeft.

 

Ontsteldt niet vvooningen veel zijn:

 

Wegh, vvaerheydt, Leven ben ick dijn,

 

Godt vvooningh maeckt in die hem mint,

 

Trooster en synen vreed’ hy vindt.

 

Prijst den Wijngaerdenier door vrucht,

 

Blijft in hem die voor Vrienden sucht:

[p. 388]

 

Liefd’ is ‘t ghebodt, ‘t welck d’Weerelt haet,

 

Onschult naemaels hun niet en baet.

 

Quaet is hun ban, indien ick gae,

 

Den Trooster komt, vveynich hier nae,

 

Ghelijck een Vrou werd ghy verblijdt,

 

In mijnen Naem biddende zijt.

 

Roepend’ hy bidt den Vader aen,

 

Voor al die in ‘t gheloove staen,

 

Dats’ in hem zijn volkomen een,

 

Gelijck hy is met God ghemeen.

 

Soeckende Iesus, vielen neer,

 

Tot Annas krijgh een slach den Heer,

 

Petrus versaeckt staende by ‘t vyer,

 

Pilatus Rijck, dat is van hier.

 

Tot schou-spel siet den mensche staen,

 

’s Keysers vrient hem de dood doet aen,

 

By ‘t kruys zijn moeder hy aensiet,

 

Geleyd in ‘t Graf, ‘t Been breeckt m’hem niet.

[p. 389]

 

Vroech Maghdaleen komt tot het Graf,

 

Petrus hem mist, sy laet niet af,

 

Vint d’Hovenier, hy toont fijn zijd’,

 

Thomas door selfs aensien verblijd.

 

Weder aen Zee vertoont hy hem,

 

Door visvanck, Petrus kent de stem,

 

Hy beveelt hem sijn Lam’ren soet,

 

Iohannes volcht uyt liefden gloet.