'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het twee-en-tsestighste Liedt, Den inhoud van Lucas Euangelie,

Op de wijse, van den 116. Psalm.

Als Zachari beloft ontfanght, hy flout,
Wordt stom. d’Enghel Maria komt begroeten,

[p. 379]

 

Sy looft den Heer, en gaet haer Nicht ontmoeten,

 

Sint Ians gheboort’, zijns Vaders Lofzanck bout.

 

Ey schattinghs saeck’, Iesus gheboren is.

 

d’Herders verblijdt, d’heyrscharen Lof vermeerde,

 

Na besnijdingh: Simeon propheteerde,

 

Oock Anna soet Doctors Wijsheydt slaet mis.

 

Comt ter Woestijn, Iohannes preeckt en doopt,

 

Van Bijl’, en Wan, leert hy oock de Krijchslieden.

 

In ‘t dertichst’ jaer, Christi Doopsel gheschieden,

 

Van Adam af, ’t gheslacht Register loopt.

 

Door ‘s duyvels list, de Heere werd bekoort,

 

Tot Nazareth willen sy hem doen vallen,

 

Koorts’ hy gheneest, d’Onreyne Geest moet smallen,

 

Veel Kranck’ hy heelt, gaet aen een stillen Oort.

 

Een Visvanck groot, Petrus met d’ander treckt,

 

Melaetsch’ word reyn, daer toe een Gichtigh’ mede,

 

Levi volcht hem, Ziel krancke vinden stede,

 

By Medecijn, doch d’oude flessche breeckt.

[p. 380]

 

Feest word niet door Ayren wrijvingh’ onteert,

 

Noch dorre handt, Apostels zijn ghekooren,

 

Op ‘t veldt laet hy een lanck Sermoon aenhooren,

 

Wie daer op bout, veel storm en Windt afkeert.

 

Ghenesen werdt Centuri knecht, den Soon,

 

Van Naim leeft, Iohannes sendet Boden,

 

d’Heylichst’ is hy, Gods raed verachten Ioden,

 

Sondersses rouw, werft Christi Liefd’ tot loon.

 

Hy reyst ronsom, leert van ‘t ghesaeyde zaet,

 

’t Licht openbaer, zijn Moeder wil hem spreken,

 

’t Schipken lijdt nood, ’t Legioen is gheweken,

 

Bloedtganck, Iairi dochter vinden baet.

 

In ‘t Iootsche Zand, twaelf Apostels hy sendt,

 

Sint Ian onthooft, vijf duysent Man hy spijset,

 

Petrus belijd’, Christus in klaerheydt rijset,

 

Maensche gheneest, Samari hem afwent.

 

Komende hy send, tseventich voor heen,

 

Den Sathan valt, en salich zijn haer ooghen,

[p. 381]

 

Samaritaen heeft met ghewond’ meedoghen,

 

Martha besorght, Maria kiest het een.

 

Leert bidden hy door Vrients aenkloppingh snel,

 

Belsebub ruymt, Gheest soeckt rust, Vrou roept luyde,

 

Oordeelen sal de Coninginn’ in ‘t Zuyden,

 

Wee Phariseen en Schrift-gheleerden fel.

 

Maeckt quijt Suerdeech, en vrees’ voor d’Overheydt,

 

Oock Gierigheydt, denckt d’Acker van den Rijcken,

 

Vlied sorgh’, laet vvaeck, opschortingh’ Aelmis blijcken,

 

Veel weet, veel pijn, den Rechter niet en beydt.

 

Niemand meest’ sond’, Vijgh-boom drie Iaer verwacht,

 

Krancke Vrouvv’ gh’neest, Mostert en deessem leeren,

 

Dringht door d’enge poort, d’Vos dreycht den Heer der Heeren,

 

Ierusalem zijn Vleugelen veracht,

 

Op den Sabboth gheneest hy Watersucht,

 

Leert vernedringh’, des Avontmaels ghenooden.

 

Om Acker, Wijf, verachten syne boden,

 

Versakingh leert, als die den krijgh ontvlucht.

[p. 382]

 

Pennink en Schaep, verlooren zijnd’ men soeckt,

 

Om waere boet, d’Enghelen vreucht betoonen,

 

Verlooren was de jonghste van twee Soonen,

 

Die met zijn komst’ den Vader heeft verkloeckt.

 

Quijt moet den Rentmeester zijn ampt afgaen,

 

Dies hy voorsicht ghebruyckt ons tot een Leere,

 

Dient Mammon niet, ‘t hoogh’ is voor God oneere,

 

Den Rijcken man en Lazarus siet aen.

 

Roeyt uyt misdaet, verset Moerbesi-boom,

 

Knecht blijft onnut, thien Melaetsche zijn ghenesen,

 

Niet hier, niet daer, in u Gods rijck moet wesen,

 

Loths Wijf sach om, en werd in deuchden loom.

 

Siet Rechter boos, en oock den Tollenaer,

 

Waeckt, bidt, Kinders van Christo zijn ghesegent,

 

Den Ionghelingh werd met een less’ bejeghent,

 

Die hem bedroeft, de Blinde siet wel klaer.

 

Tot waer berou, Zacheus is beweeght,

 

d’Edelman gheeft tot winningh’ sijne ponden,

[p. 383]

 

Op d’Eselin beweent Iesus de sonden,

 

Ierusalems, die hy van koopers leeght.

 

Van waer zijn macht, en sint Ians Doopsel is,

 

Wijnhaerdeniers, ontrouwich haer bewijsen,

 

Van Keysers Cijns, leert hy en van ’t verrijsen,

 

Wie Davids Soon, beveynsde zijn onwis.

 

Weduvv’ gheeft mijtt’. den laetsten dach ghenaeckt,

 

Doch eerst moet zijn Ierusalem vertreden,

 

Krijgh, Pest, en diert’, en veel verschrick’lijckheden,

 

Bezwaert u niet met sorg’, maer bid en vvaeckt.

 

Yschariot verkoopt, ’t Lam werd bereyd,

 

Kelck omghedeylt, Simon verbeen den Heere,

 

In bloedich zweet, gevangen sonder weere,

 

Petrus versaeckt: Caryphas’ ‘t oordeel uytseyd.

 

Zonder schult vint, Pilaet’ Herod’ daer by,

 

Bar’bam komt los, Cyreen en Vrouvven treuren,

 

Ghekruyste twee, het Paradijs ghebeuren,

 

Teyckens gheschien, in ‘t graf gheleyd werd hy.

[p. 384]

 

Aen Engels reen, de Vrouvven zijn verschrickt,

 

Iesus verschijnt t’Emaus, als oock de elve.

 

Straft twijffelmoed’, bewijst hy isset selve,

 

Sijn opvaert en beloft hun hert verquickt.