'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 358]

Het seven-en-vijftighste Liedt, Tot vermaninge aen de Ionckheydt, om haer van ‘t bedroch des Werelds te wachten.

Op de wijse: O! Venus Wicht.

O domme Ieught // vliedt jonckheydts quaede lust,
Schickt u tot deught // soo vind u Ziele rust:
By tijdts ghedenckt aen uwen Schepper goedt,
Sijn woort, sijn woort, sijn woort behoud altijt in u gemoedt.

Steld uwen sin // op dese Wereld niet,

Schouwt sulcke min // want ‘s werelds vriendtschap siet
Gods vyandt is, en salse straffen saen;
Siet toe, siet toe, siet toe, laet u de wereldt niet verraen.

Schoon sy haer laet // schoon haere woorden zijn:

[p. 359]

 

Maer dat verraedt // schuylt onder goeden schijn:

 

Dus wacht u wel van haere boose reen,

 

Soo niet, soo niet, soo niet, ghy komt in treuren en gheween.

 

Den wegh is breedt // die sy met list ingaet,

 

En ‘t is haer leedt // datmen dien wegh versmaedt;

 

Doch niet te min, wacht u, want aen het endt

 

Helaes, helaes, helaes het eeuwigh treuren is bekendt.

 

O soete Ieught // wat sal ons baten dan

 

Des wereldts vreught // als wy daer moeten van?

 

Gantsch niet met al: dus nae des Heeren woordt,

 

Gaet in, gaet in, gaet in, al door des levens enghe poort.

 

Steld u party // des werelds overdaedt,

 

Schouwt brassery // en ‘s wereldts mal ghelaet:

 

Schouwt hoveerdy, en gheeft haer oock gheen stee

 

In ‘t hart, in ‘t hart, in ‘t hart, noch oock in uwe woorden mee.

 

Denckt wat ghy zijt // denckt wat ghy worden moet;

 

Denckt hoe subijt // ghy light onder de voet,

 

Als gras en hooy sult ghy verwelcken ras,

[p. 360]

 

Hoe rijc, hoe rijc, hoe rijc, hoe schoon, hoe cloeck en wel te pas.

 

Kleyn ende slecht // in uwe ooghen zijt,

 

Wat men u seght // al hoordy veel verwijt,

 

Inwendigh schoon, u Bruydegom verwacht,

 

Ootmoet, ootmoet, ootmoet, laet zijn u kostelijcke dracht.

 

Vreest Godt den Heer // kust zynen lieven Soon,

 

Van zyne Leer // (al wordy ‘s werelds hoon)

 

Wilt treden niet // grijpt nae de saligheydt,

 

Die ons, die ons, die ons van Godt uyt liefden is bereydt.

 

Al wat men siet // in dese wereld rondt,

 

‘t Is blyvigh niet // ’t duert maer een korte stondt:

 

Maer die des Heeren wille wijs beraen

 

Hier doet, hier doet, hier doet, sal in der eeuwigheyt bestaen.

 

Dus vlytigh let // op ‘s Heeren wille goedt,

 

Maer noch veel bet // siet dat ghy daer nae doet:

 

Gheduerigh bidt, goe leeringh niet veracht.

 

Hier med’, hier med’, hier med’ adieu, en zijt doch wel bedacht.